Ta Kala Nea - March 2024

ΜΑΡΤΙΟΣ, 2024 3
Ο σύζυγός μου έπεσε βαριά
άρρωστος. Τι αγωνίες περάσαμε!
Δεν είχα μάθει ακόμη τι σημαίνει
να έχεις τον άνδρα σου στο χείλος
του τάφου.
Εκείνο το φθινόπωρο έμαθα
την δύναμη της προσευχής. Με
την χάρη του Θεού διάφυγε τον
θάνατο, αλλά τα βάσανά μας δεν
είχαν τελειώσει. Στο
εργοστάσιο που εργαζόταν
είχαν αντικαταστήσει
την θέση
του. Το κρύο ήταν
δριμύ και δεν είχαμε
ούτε ένα κούτσουρο
στο τζάκι. Τα παιδιά
έλεγαν σιγά. Μαμά
δεν είναι ώρα για να
φάμε; Όταν τα άκουσα, άρχισα
να κλαίω, διότι ήξερα ότι η ντουλάπα
ήταν άδεια. Επί τέλους ήλθε
ο σύζυγός μου. Η όψη του έλεγε
πολλά. Δεν μπορούν να με προσλάβουν,
ο διευθυντής είπε ότι οι
δουλειές, δεν πάνε καλά.
Γύρισα και τον αγκάλιασα, και
εκείνος εμένα, όπως ποτέ άλλοτε!
Και ενώ κρατιόμαστε τόσο συγκινημένοι,
να και έρχεται η Ιωάννα
λαχανιασμένη από το τρέξιμο, με
κάτι στο χέρι.
Ώ! μαμά! Κοίταξε! Κοίταξε
μπαμπά τι βρήκα! Είδα μια κυρία
που της έπεσε όταν ανέβαινε στο
αμάξι της.
Έφυγε αμέσως και έτρεξα και
το πήρα από το πεζοδρόμιο και έ-
τρεξα να έλθω. Ώ! μαμά δεν είναι
θαυμάσιο!
Ήταν μια τσάντα
με χρήματα και έξη
χρυσά νομίσματα. Ώ!
άνδρα μου φώναξα
και ήμουν έτοιμη να
κλάψω. «Να ψωμί,
και το ενοίκιο, και
φωτιά, και φως και
αρκετά για να πάρουμε
πίσω τα ενέχυρά μας. Ήλθαν
κατ’ ευθείαν από τον ουρανό
για να μας βγάλουν από την α-
θλιότητα!
--Και ο άνδρας της μίλησε: Δεν
ήλθαν από τον ουρανό, αλλά από
τον διάβολο! Αυτά τα χρήματα
δεν είναι δικά μας.
Νόμισα ότι έχασε το λογικό
του. «Δεν είναι δικά μας αφού τα
βρήκαμε, έπεσαν χάμω από την