Kala Nea - Feb

ΦΕΒΡΟΘΑΡΙΟΣ, 2024 9
της όμως μιλούσαν μόνον για διασκεδάσεις.
Ενθαρρυνομένη εκείνη από ότι
έβλεπε εγκαταλειπόταν στις ψευδαισθήσεις
της. Ήταν γεμάτη ελπίδες,
και όνειρα, ενώ ο τάφος
βρισκόταν ανοικτός μπροστά
της…. Η οικογένειά της δεν ήθελε
να την αφήσει να πεθάνει στο χωριό
και την πήγε στη Μασσαλία.
Εκεί παρήγγειλε τουαλέττες, αγόρασε
κοσμήματα
και έτσι οι
απασχολήσεις
αυτές την α-
πορροφούσαν
και δεν αντιλαμβανόταν
ότι
ο θάνατος προχωρούσε
από
ώρα σε ώρα.
Ένα βράδυ τους είπε: «Νυστάζω
πολύ, αφήστε με να κοιμηθώ,
θα μου κάνει καλό, αύριο
θα είμαι καλύτερα».
Έτσι, κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε
πλέον….
Αυτό ήταν ένα κεραυνοβόλο
κτύπημα για την οικογένειά της,
που έχανε μαζί με αυτήν κάθε της
χαρά.
--Μόνον ένα πράγμα μας παρηγορεί,
έλεγε ύστερα από λίγες
ημέρες η μητέρα της με δάκρυα
σε μία φίλη της που πήγε να την
επισκεφθεί. Πέθανε χωρίς ούτε
μία στιγμή να της περάσει η ιδέα
ότι θα πεθάνει.
Και με αυτόν τον τρόπο η νέα
αυτή πήγε να παρουσιασθεί ενώπιον
του Θεού.
Έζησε με την αυταπάτη και με
το ψέμα μέχρι την τελευταία
στιγμή. Πέθανε χωρίς να την προειδοποιήσουν
για την αιώνια καταδίκη
που την
περίμενε και
αυτό απλώς και
μόνον για να
μην την στενοχωρήσουν,
να
μην την ανησυχήσουν.
Λέγουν για
την στρουθοκάμηλο, ότι όταν την
καταδιώκουν κρύβει το κεφάλι
της μέσα σε θάμνους και νομίζει
ότι έτσι δεν την βλέπουν, επειδή
δεν βλέπει τον κίνδυνο.
Βεβαίως γελάμε με την ανοησία
της στρουθοκαμήλου. Αλλά τι
να πούμε για την τρέλα του ανθρώπου
που κλείνει τα μάτια του
στην αναπόφευκτη τύχη του, που
αποστρέφει τα βλέμματά του από
ένα κίνδυνο που μπορεί να αποφύγει
και ο οποίος επειδή μπορεί
να λησμονήσει τον θάνατο και την