memorie biografiche del venerabile don giovanni bosco - Salezjanie

Wikariat Apostolski w Malabarze pozostał pobożnym pragnieniem kardynała Franchi.
Zgon Piusa IX i następujące po nim zmiany, że więcej o tym planie nie myślano.
Mój drogi księże Bonetti, posyłam ci liścik dla kleryka Zemo i Laurari. Wierzę,
że stanie się to, co obiecują. Powiedz Wincentemu, by pozdrowił bardzo ode mnie
swoją mamusię, której Ojciec święty przesyła szczególne błogosławieństwo. Inne
szczególne błogosławieństwo przesyła on naszym chłopcom imiennie, mianowicie
tym, którzy są wpisani do Małego Kleru, Towarzystwu św. Alojzego i Najświętszego
Sakramentu. Życzę wszystkim zdrowia, świętości i mądrości oraz heroicznego zapału
udania się na misje do Indii, gdzie przyjęliśmy Wikariat Apostolski, około 3 milionów
dusz. Polecam się, by wszyscy przyjęli Komunię św. na moją intencję, gdyż mam
wiele zawiłych spraw do załatwienia; ja zaś pomodlę się za wszystkich nad grobem św.
Piotra. Niech was Bóg błogosławi. Amen. Pozdrowienia od PP. Aleksandra i Matyldy.
etc.
2. Do pana Andrzeja Bossi. Ten pan, jak się zdaje był konfidentem rządowym,
a może nawet nawróconym masonem. Przychodził on często do Księdza Bosko,
okazując mu szacunek i zaufanie. Ksiądz Bosko według swego zwyczaju, traktował go
z uprzejmością, podsuwając mu myśli o zbawieniu własnej duszy. Nadchodzące
wieści od misjonarzy pobudziły aktywność Świętego, by coś więcej uczynić i dla
Brazylii, gdzie rządy wtedy sprawował imperator Don Pedro II, zdetronizowany przez
rewolucję w 1889 i zmarły na wygnaniu dwa lata później.
Carissimo Signor Bossi!
Rozpoczynam od podziękowania za pamięć o mnie i o naszym małym światku
na Valdocco. Często mówimy o panu, spodziewając się, że nie za długo nas odwiedzi.
Cieszę się, że zdołał otrzymać rodzinne wiadomości od cesarza Don Pedro i jego żony
imperatorowej Brazylii. Wierzę, że przy tym poparciu wielu biednych chłopców może
stać się dobrymi obywatelami kraju, a inaczej skończą w więzieniu. Ale wszystko
zostawiam roztropności pańskiej. Sprzedaż placu, który odstąpiłby pan Piano, już
nieaktualna. Buduje się tam kościół i już rozpoczęto wykopy. Niech Bóg zachowa
Pana w zdrowiu... etc.
3. Do księdza Michała Rua. W święto Trzech Króli odbyło się w Oratorium
pierwsze przedstawienie teatralne, potem miały się odbywać, co niedzielę. Od kilku lat
jednak Ksiądz Bosko nie był z teatrzyku zadowolony, bądź to dla treści sztuk
wystawianych, bądź też dla sposobu ich odgrywania. Mianowicie te tasiemcowe
komedie, stroje zbyt kosztowne, brak wytkniętego celu moralnego, naruszanie
porządku dziennego, dodatkowa kolacja dla aktorów po przedstawieniu, zbytnia
pobłażliwość i brak czujności u kierownika, spowodowały pewne nieporządki. Już
w roku 1876 Ksiądz Bosko wezwał do siebie koadiutora Dogliani - kapelmistrza
i Barale - księgarza, obaj w wieku około 28 lat, sprytnych i zdolnych, by mu
towarzyszyli w drodze do miasta i tak przedstawił im swoją myśl: Nasz teatrzyk
obecnie mnie nie zadawala, bo nie ma tego ducha, którego mieć winien. Chciałbym
wam obu więc powierzyć jego kierownictwo. Pragnąłbym, by były wystawiane sztuki
16