Korporacja kościół. Wyznania księdza

co słyszałem, co przeżyłem, a mam o czym opowiadać. Za to
nie mam już złudzeń. Nic już nie wypieram. Choć momentami
brzmi to może brutalnie, piszę prawdę. Wszystkie przywołane
w książce wydarzenia są prawdziwe, choć jasne, że ukrywam
nazwiska, zmieniam imiona, bo nie mam pieniędzy na procesy.
Formułuję też własne oceny. Mam prawo.
Odwołuję się do dokumentów własnych korporacji KRK, do
Katechizmu Kościoła Katolickiego, do Kodeksu Prawa Kanonicznego
i do kilku innych. Ale to nie jest praca naukowa, więc
będę dobierał teksty źródłowe oszczędnie. Bo to jest książka
z kluczem, a jej celem jest - jeszcze raz powtórzę - ukazanie,
że Kościół rzymskokatolicki to nastawiona na władzę korporacja,
myśląca, działająca właśnie na zasadach korporacyjnych.
Chcę też sprowokować czytelników do myślenia. Do dyskusji
raczej niekoniecznie, bo szczerze mówiąc nie spodziewam się
merytorycznej dyskusji z korporacją. Jeśli już jakaś dyskusja, to
przede wszystkim czytelnika z samym sobą. Czyli zmierzenie
się z problemem. Oczywiście, że można napisać książkę o pieniądzach
i seksie w KRK. Ale pieniądze i seks tylko towarzyszą
władzy, one są środkami do celu lub gratyfikacjami niższego
rzędu. Władza jest na topie. Zdecydowanie!
„Die Sache Jesu braucht Begeisterte" - to tytuł i jednocześnie
początek refrenu jednej z bardziej znanych i popularnych
niemieckich piosenek religijnych. Nie wiem, czy katolickiej,
ale bardzo chętnie przez katolików w Niemczech śpiewanej
(przynajmniej jakieś piętnaście lat temu). W tłumaczeniu na
język polski słowa te znaczą: „Sprawa Jezusa potrzebuje zachwyconych
I oddanych I zaangażowanych''. Według autora
tekstu istnieje jakaś „sprawa Jezusa" w sensie Jego idei, pomysłu,
projektu. I ten projekt potrzebuje grupy zaangażowa-
8 Wstęp