Schwäbisch oder fränkisch? Mundart im Raum ... - Projekte Regional

M5 Heilbronner Mundart zu Beginn des 20. Jahrhunderts
16
( G.A.Freudenberger, Haat're un ernschde Gschichtle vunn Hallbrunn, Heilbronn
1909 )
Was ih z'ärschde saache will.
Wie amol d'r Herr Stapfarrer g'rad bei m'r g'wä isch, hat 'r
gmaant: "Beißnaachel, die Gschichtle dät ih alle uffschreiwe;
s` isch so schad, dass vunn derre schene Hallbrunner Sproch
schier gar nix G'schriewes do isch; m'r härts aa vunn Johr
zu Johr wennicher...
"Herr Stapfarrer", hawe gsaacht, "ih dät des gern uffschreiwe,
wenn ih aa so guot mit d'r Feddern umgeh'kennt wie Sie;
awer ih waaß gar net, wie m'r unser Hallbrunner Sproch
schreiwe sott..."
D'r Herr Stapfarrer hat awer des alles net gelde lasse, un
so hawe m'r ewe am andern Daach a Feddern, a Dinde un
Babier kaaft, bin n0gsesse un habb ' 0gfange z'schreiwe un
grad aso, wie'n û schwätze duo...
Noh ebbes muoss ih saache: M'r schwätzt z'Hallbrunn net iwerall
gleich. In d'r Fischergass saache se: D'r värich Herbst
hat me g'frät, un in unserm Millionevärtel, in der
Karlsvorstadt: "D'r vorich Herbst hat mih g'frait."
Deszweche senn die G'schichtle aa net alle gleich
g'schriewe; s'kummt druff '0, wer m'r s'grad verzehlt hat.
K. Beißnaachel
Übertrage den Text ins Hochdeutsche!
Von welcher Schwierigkeit beim Aufschreiben der Geschichten berichtet der
Verfasser?
Falls du den Heilbronner Dialekt selbst sprichst, kannst du einmal vergleichen,
was sich seit 1909 alles verändert hat.