schölers leest platt - Schleswig-Holsteinischer Heimatbund eV

ANNETTA SCHULZ 2/6
geb. 1932, früher Krankenschwester, schreibt
hoch- und plattdeutsche Kurzgeschichten, lebt in
Garstedt/ Niedersachsen.
„Hallo Sven!“
35 „Markus? Büst wedder gesund? Hest di
bannig verännert!“
„Ik weet, eh, bün veel to dick worrn.
‘Viel Essen ist bei eurer Krankheit nötig’,
see uns Pleegersche ümmer. Giff mi mal
40 en poor af vun dien Dinger, eh.“
„Mientwegen. Bliffst du nu wedder to
Huus?“
„Ja. Binah een Johr in so 'n Pleeghuus,
eh, dat langt, segg ik di! Köffst du mi en
45 Braadwust?“ „Höör mal, du hest doch al
mien ganzen Manneln opeten!“
„Eh! Ik denk, du freust di, dat du dien
olen Fründ wedder hest! Nu stell di man
nich an as so ’n Giezknüppel, eh!“
50 „Na goot! Denn is aver noog, ik heff
mien Geld ok nich schenkt kregen.“
„In Ordnung, mein Herr! Smeckt goot,
eh, wisst 37 mal afbieten?“
„Nee, laat man!“
55 „Eh! De Scooter sünd je ok wedder dor!
Ik harr woll Lust to föhren. Du ok?“
„Kloor!“
„Ik maak di enen Vörslag: Ik stell mi för
Koorten an, eh. Wenn ik an de Kass bün,
60 rennst du hen un besettst enen Wagen,
du büst flinker as ik.“
„Goot. För mi muttst du aver wesseln,
hier, teihn Euro.“
Ik pass nu op. Markus steiht jüst vör de
65 Kass, dor hoolt de Scooters an. Ik flitz
los. Dor is ok al Markus bi mi un
37 willst
- 15 -
quetscht sik bi mi rin.
Af geiht de wille Jagd: Wi suust krüüz un
queer över de Bahn, stööt hier an, dor
70 ok - uns Köpp fleegt hen un her, wi
schimpt luuthals - as de annern ok: „Du
Döösbartel! ... Hest dat Stüern nich
lehrt? ... Büst je noch veel to lütt för düt
hier!“ un all sowat. Dat is en Riesen-
75 höög 38 !
Schaad, al to Enn.
Markus seggt: ,,Ik heff glieks för tweemal
köfft, is doch recht, oder?“
„Kloor! Dor kümmt de Kasserer!“
80 Un los geiht dat wedder! To schaad, dat
de Spaaß ümmer so kort is, aver ik kann
ja noch achtmal fohren.
As wi an de Kant staht un bi de annern
tokiekt, segg ik: „Markus, ik krieg noch
85 fief Euro vun di!“
„Wat? En Fohrt kost twee Euro föfftig,
eh! Du tweemal, ik tweemal - maakt nau
teihn Euro. Hest keen Reken hatt in de
School?“
90 Fröher weer Markus doch nich so. He
weer doch ümmer en prima Kumpel,
hett mi doch nie nich bedragen!
„Dorvun weer aver keen Snack, dat ik di
friehool, ik will mien Geld!“
95 He lacht mi luuthals wat ut: „Ik heff
keen Geld, eh. Woher denn woll?“
Nu heff ik noog; ik dreih mi um un will
na Huus. As ik mi noch mal umkiek,
steiht Markus al wedder an üm Koorten.
38 Höög - Freude