Karneval in Mechernich - Festausschuss Mechernicher Karneval

de Jalerie op on määt nom Präsident hen en j ekonnte Vebeuj ong. Dat woor däm
zevell, möt vo Woot zeddrije Stemm schreit dä noh de Jalerie: „En Sau bliev en Sau
och wenn se ne Zylende om Kopp hät." Do feng dä Radau op e neues aan. Die
Männ reefe: Raus! Bravo! Musik! Die Frankfurter däte stracks de Saal velooße, se
hatte jenooch jeseen on jehuet. Drusse op de Strooß koom enne dä Sproch vom
Kölsche Fasteleer en de Senn: „Allen wohl und niemand weh."
Dat Stöckelche hat ne Här Fokke us Kölle en de Frankfurter Zeidong jeschrevve. De
Öskerchene Vollekszeidong hat nüüß ihres ze doon dat affzedrocke on meent dozo,
die Öskerchene sollte leeve de ejene Setzonge besööke anstatt noh Kölle en de
Setzonge ze fahre. Se hätte jo jetz jelösse wie et do zojengk.
Dat Problem
Vüe de ieschte Setzong am 18. Februar 1960 joof et e Problem. Woe postiere me de
Kapell hen? Op de Bühn woor jrad Plaaz füe de Elleveroot on die do optrödde däte.
Vüe de Bühn, dat jengk och net, denn dann moot me Setzplätz opfere on dat woore
wennije Ennahme.
Eene, wär weeß noch wär dat woor, koom op dä jeneale Enfall me baue füe de
Kapell e Jeröß aan de Deck. Dann setze die övve däm janze Spöll, nömme keene
Plaaz fott on han ne joode Övvebleck. Dat et do ovve op de „Lööv" ärch eng zo jengk
weeß däjenije dä dat Stöckelche schriee noch joot. Hä hät selleve do ovve möt Musik
jemaat.
Övve en Leede klomm me möt de Enstromente, nem Kaaste Bier on ne Fläsch
Schabau op die „Lööv". Dann wuur de Leede fott jetrocke, die sös sture dät. Do sooß
dann de Kapell wie en nem Knengchesstall enjesperrt. Wal woor ävve wenn me ens
moot? Füe dat jrueße Jeschäff dät dä selleve Sproch jelde wie op de Ärbeed: „Dä
Mensch hät usj esch.... noh de Ärbeed ze komme." Wär ävve dat kleene Jeschäff net
ophaale konnt, jede hät en angere Bloos, füe dä hat me en usjedeente 20 Liter
Buure-Mellechkann op de „Lööv" henjestallt.
Wenn de Setzong ze Engk woor, koom eene vom technische Personal, noom die
Mellechkann on maat se drusse en de Sood löddich. Op se ens janz voll jewoore ös,
weeß me höck net mich.
Dat zweite Jesiet
Fröhde woore de Löck möt däm Spaß net veschmeulich. Et koom enne net flöck zo
ärch. Besondesch zo Fastelovend jengk öt männechmool ärch rüh zo. Wenn die
jrueße Labbesse dörch et Dörep trooke, hat wennistens eene ne Schwäzsack. Dat
woor e Säckelche us jrovvem Lenge, e su jrueß wie en viereckij e Ponkstüüt. Dodren
woor Schwäz, wie de Aanstriche se broot.
Dat Säckelche bonge se aan ne Steckei. Dä Spaß beston doren, denne Löck,
besondesch denne Mädche, dä Schwäzsack op de Hängk, en et Jesiet ode sös
eijens hen zo haue. Dä Jetroffene broot dann keen Maske mich.
No woor do dat Triin. Et woor net jrad et schönste, ävve och kee Freese. Dat stonn
aan de strooß, öm sich dat Spöll aanzeseen. Wie no die Hubjecke eraankoome,
jengk dä möt däm Schwäzsack op Triin zo. Dat reteriert höngeröcks on feel övve ne
Säjebock, dä do stonn. Dat looch Triin om Rögge on de Been luete en de Hemmei.
Höck wöör dat net schlämm, domols woor et ävve janz schlämm, denn Triin hat keen
Botz aan.
On dä Hubjeck möt däm Schwäzsack woor net foul on troof Triin op dat „zweite
Jesiet." Triin sprong op on trook flöck de Röck eraaf bös op de Schob.