Untitled - QueenDido.org

SILIUS ITALICUS
in terga haud frustra iaculum ;
Tyriamque sequentum
Satricus esse manum et Sidonia vulnera credens,
auctorem caeci trepidus circumspicit ictus. 105
Verum ubi victorem iuvenili robore cursus
attulit, et notis fulsit lux tristis ab armis,
fraternusque procul, luna prodente, retexit
ante oculos sese et radiavit comminus umbo,
exclamat iuvenis, subita flammatus ab ira : 110
" non sim equidem Sulmone satus tua, Satrice, proles
nee frater, Mancine, tuus fatearque nepotem
Pergameo indignum Solimo, si evadere detur
huic nostras impune manus. tu nobile gestes
germani spolium ante oculos referasque superba, 1 15
me spirante, domus Pelignae perfidus arma ?
haec tibi, cara parens Acca, ad solacia luctus
dona feranij nati ut figas aeterna sepulcro."
talia vociferans stricto mucrone ruebat.
Ast illi iam tela manu iamque arma fluebant, 120
audita patria natisque et coniuge et armis,
ac membra et sensus gelidus stupefecerat horror,
turn vox semanimi miseranda effunditur ore :
" parce, precor, dextrae, non ut mihi vita supersit,
(quippe nefas hac velle frui) sed sanguine nostro
ne damnes, o nate, manus. Carthaginis ille 126
captivuSj patrias nunc primum advectus in oras,
ille ego sum Satricus, Solimi genus, haud tua, nate,
fraus ulla est : iaceres in me cum fervidus hastam,
10