Untitled - QueenDido.org

SILIUS ITALICUS
** sicine te nobis, genitor, Fortuna reducit
in patriam ? sic te nato natumque parenti
impia restituit ? felix o terque quaterque
frater, cui fatis genitorem agnoscere ademptum !
ast ego, Sidoniis imperditus, ecce, parentem
vulnere cognosco. saltern hoe, Fortuna, fuisset
solamen culpae, dubia ut mihi signa dedisses
160
infausti generis, verum linquetur iniquis
non ultra superis nostros celare labores." 165
Haec dum amens queritur, iam, deficiente cruore,
in vacuas senior vitam disperserat auras,
turn iuvenis, maestum attoUens ad sidera vultum :
" poUutae dextrae et facti Titania testis
infandi, quae nocturno mea lumine tela 170
dirigis in patrium corpus, non amplius," inquit,
" his oculis et damnato violabere visu."
haec memorat, simul ense fodit praecordia et, atrum
sustentans vulnus, mananti sanguine signat
in clipeo mandata patris : fuge proelia varro ; 175
ac summi tegimen suspendit cuspide teli
defletumque super prosternit membra parentem.
Talia venturae mittebant omina pugnae
Ausoniis superi, sensimque abeuntibus umbris
conscia nox sceleris roseo cedebat Eoo.
ductor in arma suos Libys et Romanus in arma
180
excibant de more suos ; Poenisque redibat,
qualis nulla dies omni surrexerit aevo.
" non verborum," inquit, " stimulantum," Poenus,
14*
** egetis,
« The Moon,