Het gebruik van kinesitherapie en van fysische geneeskunde ... - KCE

ii Kinesitherapie & Fysische Geneeskunde en Revalidatie KCE Reports 87A
DOEL VAN DE STUDIE
Samenvatting
Deze studie heeft tot doel het gebruik van revalidatie in België te analyseren, in het
bijzonder kinesitherapie en fysische geneeskunde en revalidatie.
Het eerste deel van het rapport vergelijkt de organisatie van revalidatie in België met
die in vier andere landen. Dit is een aanvulling op eerdere rapporten van het KCE, met
name rapport 40 over kinesitherapie en rapport 57 over de musculoskeletale en
neurologische revalidatie.
In de volgende hoofdstukken wordt de Belgische consumptie van revalidatie in kaart
gebracht door middel van administratieve gegevens van het Intermutualistisch
Agentschap (IMA). Het tweede deel analyseert de globale consumptie en het derde deel
de revalidatie na enkele chirurgische ingrepen.
Het gebruik van administratieve in plaats van klinische gegevens bracht belangrijke
beperkingen met zich mee. Ten eerste bevatten deze gegevens geen informatie over de
medische diagnose. Daardoor konden aandoeningen die niet voorafgegaan werden door
een specifieke chirurgische ingreep (vb. neurologische aandoeningen) niet
geïdentificeerd en bijgevolg niet bestudeerd worden. Ten tweede is er geen informatie
over de functionele status van de patiënt. Tenslotte kan men uit de gegevens niet
afleiden wie de keuze gemaakt heeft tussen de verschillende behandelingsmogelijkheden:
arts en/of patiënt.
ACHTERGROND: REVALIDATIE IN BELGIË
In België kan revalidatie via drie verschillende kanalen verlopen: kinesitherapie, fysische
geneeskunde en revalidatie en, tenslotte, conventies voor specifieke aandoeningen.
Kinesitherapeuten en specialisten in fysische geneeskunde en revalidatie werken
voornamelijk volgens een betalingssysteem per prestatie. Terugbetalingscodes van de Mnomenclatuur
zijn hierbij specifiek voor kinesitherapie, terwijl specialisten in fysische
geneeskunde en revalidatie K-nomenclatuur codes gebruiken. Het is wel opmerkelijk
dat deze verschillende codes soms dezelfde prestaties dekken.
In principe wordt één kinesitherapiezitting (M-nomenclatuur) per dag terugbetaald. In
specifieke situaties en meerbepaald bij de zware aandoeningen (E-lijst) kan een tweede,
kortere zitting op dezelfde dag worden terugbetaald. Het niveau van de terugbetaling
daalt sterk na een bepaald aantal zittingen. Dat aantal is afhankelijk van de behandelde
pathologische situatie: bij “courante” aandoeningen wordt de terugbetaling verminderd
na 18 zittingen, bij specifieke acute (Fa-lijst) en chronische (Fb-lijst) aandoeningen zijn dit
60 zittingen, bij “zware“ (E-lijst) aandoeningen is er geen vermindering van de
terugbetaling.
K-nomenclatuur prestaties worden uitgevoerd onder toezicht van een specialist in
fysische geneeskunde en revalidatie die fysiek aanwezig moet zijn in het gebouw. Er
gelden verschillende honoraria gaande van K15 prestaties die het minst gehonoreerd
worden tot de best betaalde K60 prestaties. Het K20 honorarium wordt toegekend per
behandelingssessie waarbij één of meerdere monodisciplinaire technieken gebruikt
worden (maximum 48 sessies). Voor specifieke aandoeningen zijn multidisciplinaire
revalidatiesessies toegelaten (K30 en K60), waarbij het aantal sessies (60 of 120) afhangt
van de onderliggende aandoening. Na een eerste behandelingsreeks met K20, K30 of
K60 sessies mogen volgende sessies enkel nog gefactureerd worden met K15 of mag de
patiënt overschakelen op kinesitherapie (M-nomenclatuur).
Tot slot zijn er de conventies. Dit zijn revalidatieovereenkomsten voor specifieke zware
neurologische, pulmonaire en musculoskeletale aandoeningen (aangeboren en
verworven).