onboard shopping - Surinam Airways

VreemdDe Commissaris Robles Weg op Blauwgrond isprachtig geasfalteerd. Trouwens alle straten inde wijk zijn flink onder handen genomen. En ookcultureel is er een omslag gemaakt. De bewonershebben afscheid genomen van ‘de drempel’.In plaats daarvan staat nu op sommige plaatseneen bordje met de tekst Plateau. Het verschilmet drempel is dat bij plateau sprake is van eenlangere heuvel die zich over het hele kruispuntuitstrekt. Merkwaardig genoeg heet dit nieuweverkeersfenomeen elders in Paramaribo noggewoon drempel. Tot nu toe heeft niemand mijkunnen uitleggen waarom juist Blauwgrond isuitgekozen als symbool voor de nieuwe vriendschapsbandenmet buurland Frankrijk.De twee jonge Amerikaanse evangelisten op defiets hadden het al helemaal niet begrepen. Inde Louis Goveiastraat knalden ze in volle vaarttegen ‘het plateau’. Want dat woord kenden zenog niet. En zeker niet met deze onheilspellendebetekenis. ’t Is ook een raadsel waarom die luialtijd zo dicht op elkaar rijden. Maar gelukkig,ze hadden een helm op. En dat is op zichzelf aleen positief teken. Ook zij vinden blijkbaar dat ergrenzen zijn aan de voorzienigheid. Behalve eenfietshelm droegen ze een stropdas en een witoverhemd. Hun fietsen daarentegen waren ouden versleten. Dat was maar goed ook. Aardigejongens die Amerikanen. En zo bescheiden.Nee, dan de Nederlanders. Die pakken het heelanders aan. Ze laten luidkeels merken dat debami en de saoto op Blauwgrond hen uitstekendsmaakt. Suriname is immers genieten. Het landvoelt nog steeds als een stukje Nederland, alstaat het nieuws uit Suriname al lang niet meerop de binnenlandpagina van de Nederlandsekranten. Suriname is een feest van herkenningin een tropische verpakking. Daar wordt je alsNederlander intens gelukkig van. En het leuksteis: Nederlands is nog altijd de eerste taal. Datlijkt wel vreemd, zo ver weg van de Noordzee,maar het is natuurlijk tegelijkertijd vrij logisch.Want wat zou het alternatief moeten zijn?Sranan? Sarnami? Chinees? Nee, alle zogehetendomeintalen zouden nooit de eerste taalkunnen worden. Behalve misschien het Sranan.Maar die poging loopt vast in een hopeloze strijdover spelling en grammatica. Want iedereenspreekt en schrijft z’n eigen Sranan. En zo hoorthet ook. Dus is het Nederlands maar gebleven.In afwachting misschien van het Spaans, hetEngels of het Portugees.Het Nederlands in Suriname heeft ook eeneigen ontwikkeling doorgemaakt, met eigenverbale versieringen en literaire hoogstandjes.Het Surinaams-Nederlands is rijk en humoristisch.Maar op sommige plaatsen bleef de taalstilstaan. Vooral in de ambtenarij. Ambtelijkproza is sowieso anders, maar in Surinamekunnen we er ook wat van. Het Ministerievan Binnenlandse Zaken schrijft bijvoorbeeld:“U wordt wederom in de mogelijkheid gesteldom een nieuw paspoort te mogen ontvangenvan staatswege, onder aantekening dat bij hetin ongerede raken hiervan u geen inkorting verleendzal worden voor de periode, welke de geldigheidsduurvan dit nieuwe paspoort bestrijkt”Het Nederlands is hier niet de vreemde, maarde vervreemde taal. Dit gebeurt wel vaker: metdure woorden oorvijgen uitdelen.Misschien wilden die arme Amerikanen onsdat geduldig en bescheiden komen vertellen,maar ze klapten voortijdig tegen het asfaltvan Blauwgrond. Ze moeten ook niet meer vandie jonge jongens sturen. Voorlopig gaan wedaarom gewoon op de oude voet verder. Vroegerzei men: “de Hindoestanen hebben het land”Daarna waren het de Chinezen. Nu hoor jehier en daar: “de Brazilianen hebben het land”.Maar op Blauwgrond weten ze het nu al zeker:“De Fransen hebben het land”.StrangeThe Commissaris Robles Weg Street has beenasphalted splendidly. As a matter of fact all thestreets in the neighborhood have been takencare of. Culturally a change occurred as well.The local residents have taken leave of the speedbump. In its place there are now signs carryingthe text Plateau. The difference with the speedbump is that the plateau stretches across thewhole of the intersection. Strangely enoughthis new traffic phenomenon is still called speedbump in the remainder of Paramaribo. Until nownobody has been able to explain to me why theBlauwgrond suburb has been chosen as symbolfor the new friendly relationship with neighboringcountry France.The two young American evangelists on their bicycleshad not understood it either. In the LouisGoveiastraat Street they bumped at full speedagainst the ‘plateau’. They did not know theword yet, and certainly not with this ominousmeaning. It is still a mystery why they ride soclose together anyway. Fortunately they werewearing a helmet. And that in itself is a positivesign. Even they think that there must be limitsto the divine providence. Apart from the helmetthey wore white shirts and a tie. Their bikes onthe other hand were old and worn. And a goodthing too it was. Nice people those Americans.And unpretentious as well.And now for the Dutch. They are quite different.In a loud voice they let it known that thebami and saoto dishes are delicious. After all,Suriname means enjoying yourself. The countrystill feels as being part of The Netherlands,even if the Suriname news is not part anymoreof the national news pages in the Dutch papers.Suriname is a recognition party in a tropicalwrapping. And as a Dutchmen this makes youintensely happy. And the nice thing is: Dutch isstill the first language. This might seem odd, sofar away from the North Sea, but is logical atthe same time. What should be the alternative?Sranan (Surinam language)? Suriname Hindustani?Chinese? All the so called regional languagescould never become the first language.Except maybe for the Sranan. Except that theattempt gets bogged down in a hopeless struggleover spelling and grammar. About everybodyspeaks and writes his own Sranan. And that isthe way it should be. So the Dutch remained.Maybe in anticipation of the Spanish, theEnglish or the Portuguese.The Dutch in Suriname also knew its own developmentwith verbal embellishments and literaryfireworks. The Surinamese Dutch is rich and humoristic.In some places though the language stagnated.Especially in the officialdom. Official prose isdifferent anyhow, and in Suriname this is surelythe case. The ministry of the interior for instancewrites: You are again given the opportunity ofreceiving a new passport on behalf of the State,under notification that the missing thereof willnot entitle you to a reduction for the period coveringthe period of validity of this new passport”.Dutch is here not the strange, but the estrangedlanguage. This happens often enough: bigwords to give you a cuff on the ears.Maybe those poor Americans wanted to explainthis to us patiently and discreetly but they prematurelyhit the asphalt of Blauwgrond. Theyshould not keep on sending those youngstersanymore. In the meantime we continue the oldfashionedway. In the past you heard people say:“the country belongs to the Hindustani. Thenit was the Chinese. Nowadays you can hear:“the country belongs to the Brazilians”. But atBlauwgrond they now know for sure: “The countrybelongs to the French”.w w w. f l y s l m . c o m49