Hét Haagse tijdschrift voor natuur en milieu Elektromagnetische ...

Crisis?
In Litouwen zag ik in de herfst de vrachtauto’s de
buitenwijk in rijden. Van die zand-kiepauto’s vol met
witte kolen. De mensen liepen uit en kochten per gezin
2, 3 of meer volle jutezakken. Zo ook het gezin waar
ik logeerde. Ik sjouwde drie zakken witte kool naar de
kelder. Jeetje, dacht ik nog, dat is erg veel witte kool
voor een gezin van 2 volwassenen en 2 kinderen. Al
wist ik inmiddels echt wel dat er in mijn gastgezin erg
eentonig en eenvoudig gegeten werd. Een paar keer
per week een klein stukje vlees op tafel met soms een
klein beetje groenten. En elke dag aardappelen. En
toch aten we elke dag anders. Aardappelsoep, aardappelkoekjes,
gekookte aardappelen, aardappelpuree,
gebakken aardappelen... met een beetje tomatenketchup.
In mijn studententijd maakte ik regelmatig een ovenschotel
met witte kool. Met aardappel, banaan en hazelnoten, plus
een laagje kaas. Het was goedkoop, gezond, makkelijk en lekker.
Terug uit Litouwen wilde ik niets meer te maken hebben
met uitgebreid dineren. Eten was er om je maag te vullen en
niets meer dan dat. Ik was nooit kok geworden als ik daarbij
gebleven was, dat lijkt me duidelijk. Maar vergeten zal ik het
nooit. En in deze ‘crisis’ tijd moet ik daar altijd weer aan terugdenken.
Crisis? Jazeker. Als je zoveel mogelijk van eigen bodem
wilt eten is dit de lastigste tijd van het jaar. De wintergroenten
raken op en op de lente is het nog even wachten. Wat moeten
we dan eten?
Ik ben verwend. Eet zelden twee dagen achter elkaar hetzelfde.
Sterker nog, niet eens twee keer per week dezelfde
groenten. En nu moet ik zo dus kiezen, nog maar een keer
Nederlandse andijvie deze week? Of neem ik de aubergine uit
Spanje?
Pètrix’
kook-ideeën
Smaakstof
Mijn tip voor deze tijd van het jaar: een heerlijke stoofschotel.
Met Nederlandse groenten natuurlijk. Bijvoorbeeld: 1 grote ui,
1 pastinaak, 2 winterwortelen, 250 gram kastanjechampignons, ½
witte kool en een pot seitan (seitan is gemaakt van tarwegluten en
is verkrijgbaar in biologische winkels).
Schil de pastinaak, de wortel en de ui. Was de groenten en snij
alles in dunne plakjes. Voeg alles samen in de pan met 200 ml water
(rode wijn kan ook). Rasp een sinaasappel en voeg dit toe (doe dit
alleen met een biologische sinaasappel). Daarnaast voeg je nog een
scheutje ketjap manis en grootmoe’s stoofkruiden (van het Blauwe
Huis) toe. Maak het op smaak met zout en peper en laat het geheel
een half uurtje op een laag vuur sudderen.
Serveer het gerecht met aardappelen of rijst. En een salade van
rucola, rode bietjes, de overgebleven sinaasappel en een sjalotje.
Heerlijk. Zelfs twee dagen achter elkaar. Eet smakelijk!
P.S. Na regen komt zonneschijn. Na de crisis komt eerst de lente
en dan de rijkste tijd van het jaar. Alleen gaan we dan met zijn allen
op vakantie, naar het buitenland…
vervolg van pagina 5
dingen voor te schrijven. Gedragsverandering
is mogelijk, kijk maar naar het feit
dat rokers nu sterk in de minderheid zijn.
We zijn getuige van een revolutie zonder
dat goed te beseffen.
Het M-woord
Frans van der Steen, directeur van het
Haags Milieucentrum (als vervanger van
Robert van Lente, directeur van Om Den
Haag) is het eens met veel van wat gezegd
is. Niettemin vindt hij dat er te weinig aandacht
is besteed aan de belangrijke verantwoordelijkheid
die de overheid draagt.
Daarnaast verwacht Van der Steen minder
van de inzet van technologie. Gedragsverandering
is onvermijdelijk, en die boodschap
moeten we durven overbrengen.
Waarom moeten mensen steeds groter
wonen? Waarom moeten ze steeds verder
weg op vakantie? ‘Minder’ moet geen
taboewoord zijn.
Jones zegt ervaren te hebben dat
mensen afhaken als je te veel nadruk legt
op de problemen. Het gaat om de balans,
vindt hij. Vanuit de zaal wordt gesuggereerd
de soort boodschap af te stemmen
op de doelgroep die je wilt bereiken. Een
andere toehoorder spreekt zijn scepsis uit
over de goede wil van het middenveld
waar Jones zo’n belang aan hecht.
Rotmans benadrukt nog eens het
belang van het zoeken naar onafhankelijke
denkers, die kunnen aanhaken bij de
identiteit van een stad en doorbraakprojecten
kunnen realiseren. De duurzaamheidsdynamiek
zit volgens hem in de
samenleving, de overheid hobbelt daar
achteraan.
Het laatste woord is aan gespreksleider
Marius de Geus, politiek filosoof aan
de Leidse Universiteit. “Laten we niet vergeten:
de overheid, dat zijn wijzelf”, benadrukt
De Geus. Hij vindt het een hoopvolle
bijeenkomst, maar wijst erop dat er
voortdurend aan draagvlak voor milieumaatregelen
gewerkt zal moeten worden.
Een Haagse Urgenda is met deze bijeenkomst
weer een stapje dichterbij
gekomen!
14 branding april-juni