Hedefimiz Günü gören yarını düşünen genç

More documents

Recommendations

Info

| camia | 16 Kasım 2012 12 Hayatın İçinden Gerçek hicret, hataları ve günahları terk etmektir Fitne zamanlarında, fitneden uzak durmak, Resûlün sünnetine sarılmak ve ibadet ile meşgul olmak da hicret tanımlamasına dahildir. “Fitneler etrafı sardığı bir zamanda ibadete yönelen kimse, sanki bana hicret etmiş gibidir” buyurmuştur Allah Resûlü. İlhan Bilgü Ashabını üç kez hicrete gönderen ve sonunda kendisi de hicret edenlerden olan Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Mekke’nin fethedilmesi üzerine “Bundan böyle fetihten sonra artık hicret yoktur” buyurmuşlardır. O halde, artık hicret bitti ise hicretin yalnızca eski Müslümanlara ait olan bir haslet olduğunu söyleyebilir miyiz? Bu soru yalnızca bugünün Müslümanlarının cevap aradığı bir soru olmadı. Muhacirlerle ensar hem ayetlerle hem de Peygamber Efendimizin ifadeleriyle öylesine övüldü ki, gelecek olan Müslüman nesiller o ilk nesil Müslümanların hasletlerini tabir caiz ise kıskanıp durdular. Peygamberimizin ashabı içinde ne hicrete katılmış ne de ensardan olmayan binlerce sahabe vardı. Bu yüzden bizzat Efendimizin ashabı da bu muhacirlerin ve ensarın hâline gıbta ile bakıyor, aynı faziletlerin kendilerine de bağışlanmasını niyaz ediyordu. Ensar, Mekke fethedilince Efendimizin “Bundan böyle fetihten sonra artık hicret yoktur” sözünü işittiğinde O’nun Mekke’de kalacağını zannetmiş ve büyük bir hüzne dalmıştı. Bunun üzerine Allah Resûlu “Ben sizinle geliyorum” demiş ve arkasından da artık hicretin nasıl olabileceğini gelecek Müslüman nesillere şöyle müjdelemişti: “Hakiki muhacir, Allah’ın yasakladığı şeylerden kaçan, onları terk eden kimsedir.” (Buharî, İman, 4) Bu hadisin başka şekillerdeki iki rivayeti de şu şekildedir: “Gerçek muhacir, hata ve günahları terk edendir.” (İbni Mace, Fiten, 2 ). “Hakiki muhacir, Allah’ın üzerine haram kıldığı şeyleri terk edendir.” (Ahmed b. Hanbel, 3/412) Bir başka rivayetde hicret iki sınıfa ayrılmış durumdadır: “Hicretin birisi kötülüklerden hicret, diğeri de Allah ve Resûlü’ne hicrettir.” (İbnu’l-Esir) Fitne zamanlarında, fitneden uzak durmak, Resûlün sünnetine sarılmak ve ibadet ile meşgul “Hicretin birisi kötülüklerden hicret, diğeri de Allah ve Resûlü’ne hicrettir.” olmak da hicret tanımlamasına dahil edilmiştir. “Fitneler etrafı sardığı bir zamanda ibadete yönelen kimse, sanki bana hicret etmiş gibidir” buyurmuştur Allah Resûlü. Görülüyor ki, Allah Resûlü her ne kadar Mekke’nin fethinden sonra hicret olmayacağını buyursa da, hicretin gerçek manasına getirdiği açıklama ile tüm Müslümanlara hicret etme sevabını kazanabilecekleri müjdeler sunmuştur. Bu müjde de, Allah’ın haram kıldıklarından kaçınmak, hata ve günahları terk etmek, fitne zamanında ibadete sarılmaktır. Her gün Hanefilerin vitir ve Şafilerin sabah namazında okuduğu kunut dualarında da bu manayı içeren ifadelerle Allah’a yakarışta bulunuruz: “Ey Allahım! Yalnızca senden yardım ister, yalnızca senin bağışlamanı diler ve yalnızca senin bize hidayet vermeni isteriz. Sana inanır ve Sana tevbe ederiz. Yalnızca Sana güvenir, yalnızca Sana tevbe ederiz. Bize verdiğin nimetlere şükreder, onları inkar etmeyiz. Kim senin nimetini inkar ederse ve her kim senin nimetlerine karşı gelirse onları da terk ederiz.” Hicretin hatırlattıkları: Hiçbir dava tek kişi ile yücelmez Mustafa Ur<strong>genç</strong> İslam tarihinin on üç yıllık dönemi Mekke dönemidir. Mekke dönemi başlangıçta üç yıl süren gizli, daha sonra yakın akrabayı uyarma ile başlayan açık davet dönemi ile devam eden, İslam’ın ayırıcı özelliğinin ortaya konduğu bir dönem olmuştur. Onun için de bu dönem alışılagelmiş cahiliye yapısının kırıldığı bir dönemdir. Dâru’l-Erkâm dinamizmi Bu kırılma öyle kolay olmadı. Yeni dinle, eski din arasında şiddetli bir mücadele yaşandı. Aileler parçalandı. Öyle ki; anne-baba müşrik, çocuk Müslüman; koca Müslüman, eş müşrik. Ardından evden kovulma, boşanma, evlatlıktan reddedilme, hapsedilme, baskı, dayak vb. işkenceler yaşandı. Bu ortamda Müslümanlar, Erkâm b. Ebil-Erkâm’ın evini kendilerine merkez yaptılar ve geceleri buluşmaya başladılar. Orada yeni din öğreniliyor; ayetler ezberleniyor, namaz kılınıyor, evinden kovulan, aç kalan, işkenceye uğrayan Müslümanlara kanat geriliyordu. Ama en çok sabır ve metanet öğretiliyordu. Dâru’l-Erkâm onları bu noktada yetiştirip hazırlıyordu. Tehdit dönemi ve Habeşistan hicretleri Mekkeliler karşılarında o döneme kadar ezilen bir insan kitlesi bulurken, artık karşılarında söz sahibi ve sözü dinlenilen insanları bulmaya başladılar. Bunun için de sadece tehditlerle kalmadılar, cinayetlere yöneldiler. Yasir ailesi ilk şehid ailesi olarak tarihe geçmiştir. Bundan sonra Mekkeliler güçlülere de saldırmaya başladılar. Bunun sonucu olarak Peygamberimiz (s.a.v.) ashabından on beş kişiyi Habeşistan’a hicret ettirdi. Amaç, Müslümanların güvenliğini sağlamak ve İslam’ı o diyarlara da anlatmaktı. İkinci hicrette yetmiş üç kişi daha buraya göç etmişti. Akabe biatleri Habeşistan’a hicretlerin ardından Kureyş, Mekke’de kalanlara yönelik ekonomik ve sosyal boykot uyguladı. Efendimiz (s.a.v.) bir yandan davetini Mekke dışına taşımayı planlıyor, diğer yandan da sabrediyordu. Davetin dışarıya taşınması planında öne çıkan şehir Taif idi. Taif, Peygamberimizin davetine istenilen karşılığı vermemiş ve sonuç olarak oradan da taşlanarak kovulmuştu. Bu arada miraç olayı, ardından da Medine hicretinin temellerini teşkil eden “Akabe Biatleri” gerçekleşmişti. Tarihte üç defa yapılan Akabe toplantısında birincisi tanıtım, diğer ikisi ise Peygamber Efendimiz’e biat ile şekillenmiş tarihî bir toplantıdır. Bu biatlerin ilkinde Müslümanlar: “Allah’a hiç bir şeyi ortak koşmayacaklar; hırsızlık yapmayacaklar, zina etmeyecekler, ırza geçmeyecekler, çocukları öldürmeyecekler, iftira etmeyecekler, haktan ayrılmadığı sürece Peygamber’e itaat edecekler”di. İkincisinde ise Peygamberimiz (s.a.v.): “Beni, eşlerinizi ve çocuklarınızı koruduğunuz gibi koruyacaksınız. Ben sizdenim siz de bendensiniz. Sizin savaştığınızla savaşır, barıştığınızla barışırım...” şartlarını ilave etmişti. Akabe Biatleri’nin ardından Mekke’de ve Habeşistan’da bulunan bütün Müslümanlar Medine’ye göç etti ve Medine hicret şehri oldu. Medine’ye hicretin kararlaştırılması Mekke boşaltıldığında Peygamberimiz ve bazı Müslümanlar hâlâ Mekke’de idiler. Kureyş, Dâru’n-Nedve parlamentosunda Peygamberimizi öldürmek, asmak veya sürgün etmek noktasında görüşler ortaya attılar. Sonunda her kabileden birer kişiye kılıç verilerek hepsinin bir anda hücum ederek Peygamberimizi öldürmesini ve bunun sonucunda da Hâşimîlerin bu kadar geniş bir kabile ile savaşmayı göze alamayacağı gerekçesi ile Peygamberimizin tazminatını ödeyerek bu belâdan kurtulacakları fikrini Ebû Cehil ortaya atmış ve bu fikir etrafında karar verilmiştir. Böylece kana susamış ne kadar ayak takımı varsa bu iş için kışkırtıldı. Ellerine kılıç verilerek Peygamberimizin hayatını ortadan kaldırmaya teşvik edildi. Her şeyi en âlâsı ile bilen Allah, bu kararı Peygamberine bildirerek hicret emrini vermişti. Hz. Ali’nin hicretteki rolü Peygamberimiz (s.a.v.), müşriklerin düşman kabul ettikleri ve diğer yandan da en güvendikleri bir şahsiyet idi. Emanetlerini O’na teslim ederlerdi. Peygamberimiz Hz. Ali’ye o gece kendi yatağında yatmasını söylemiş, kendisine teslim edilen emanetleri de sahiplerine iade ederek onun da kısa zamanda hicret etmesini söylemişti. Hz. Ali tereddüt göstermeden bu teklife “Evet” demişti. Bunun üzerine Peygamberimiz (s.a.v.) evinin etrafı sarılı olduğu halde yerden bir avuç kum alarak haydutların üzerine serpmiş ve böylece haydutları derin bir uyku tutarak aralarından geçip gitmiştir. Hz. Ebû Bekir’in hicrette aldığı rol Gündüzün sıcağının hâkim olduğu bir vakitte Peygamberimiz doğruca sadık arkadaşı Ebû Bekir’in evine geldi. Durumu kendisine bildirdi ve hicret için hazırlık yapmasını söyledi. Ebû Bekir (r.a.) derhal Adiy b. Dil denilen bir müşrikten deve kiralayıp, Abdullah b. Ureykıt isimli kişiyi yol kılavuzu ayarlayarak gereken bütün hazırlıkları tamamladı. Bundan sonra Efendimiz (s.a.v.) yol haritasını belirleyerek Medine’ye “Sevahil” yolunu kullanarak gideceklerini bildirdi. Sevr dağını emniyet açısından değerlendirmeyi planladılar. Bu hususta Hz. Ebû Bekir’in oğlu Abdullah gündüzleri haber toplayarak geceleyin tenha vakitte bu bilgileri getiriyordu. Hz. Ebû Bekir’in çobanı Âmir b. Füheyre de koyunları otlatarak Abdullah’ın gidip geldiği yerin izlerini silmeye çalışıyordu. Mağarada üç gün üç gece kaldılar. Tevbe Suresi’nden bazı ayetler burada nâzil oldu. Müşrikler mağaranın önüne kadar gelebildiler ise de, Allah, dostlarını onların görmelerine izin vermedi. Sonra tekrar dönüp gittiler. Bundan sonra hicret yolculuğu gerçekleşti. Hicret esnasında yukardıda anlatılanlar gibi pek çok hikmetli olay yaşanmıştır. Süraka b. Cü’şum’un yüz deve kazanmak uğruna Peygamberimizin peşine düşmesi ve gördüğü hikmetlerden sonra Müslüman olarak dönmesi. Göçebe bir ailenin çadırına uğrayıp yiyecek satın almaları esnasında yaşanan hikmetler ve Ümmü Ma’bed’in Peygamberimizin şemaili noktasında en seçkin Arapça kelimelerle yaptığı anlatımı dikkate değer noktalardandır. Hiçbir dava, sadece bir kişinin gayretleri ile yücelmez. İllâ zemin oluşacak ki, zirve oluşmuş olsun. Peygamberimizin hicreti de yine bu çerçevede gerçekleşmiştir. Resûlullah (s.a.v.) Hicrette genel başkan ve planlayıcı, Hz. Ebu Bekir (r.a.) başkan yardımcısı ve planı uygulayıcı, Hz. Ali emanetlerin mutemedi, Esma ve Abdullah b. Ebu Bekir hizmetçi ve haber toplayıcı, Amir b. Füheyre hedef saptırıcı, müşrik Abdullah b. Ureykıt ise kılavuz, yol gösterici rolünü üstlenmişlerdir. Bütün bunların neticesi olarak tarihimizin en önemli dönüm noktalarından olan “Medine Hicreti” gerçekleşmiştir.
camia | 16 Kasım 2012 Hayatın İçinden | 13 Fıkıh Kösesi Âdâb-ı muaseret M.Hulusi Ünye Melek Paşalı 1. Hicrî yılbaşını kutlamak caiz midir? Kutlanırsa nasıl kutlanmalıdır? Asıl itibariyle ilk dönem İslamî gelenekte yıl dönümü gibi kutlamalar yoktur. Bu adet daha çok batı kültürü kaynaklıdır. Sonraki asırlarda Müslümanlar da bazı kutlamalar yapmaya başlamışlardır. Örneğin, Peygamber Efendimiz (a.s.)’ın doğum günü anlwwamında “Mevlid Kandili” kutlamaları hicrî 4. yüzyılda başlamıştır. Muharrem ayı, kamerî ve hicrî takvim esasına göre, Müslümanların yılbaşıdır. Peygamber Efendimiz (a.s.)’ın Mekke’den Medine’ye göçü bu takvime başlangıç olarak kabul edilmiştir. Böyle önemli bir tarihin yıl dönümünün kutlanması anlamında bazı programların yapılması, “Eşyada asıl olan mübah olması” kaidesinden hareketle yasak olmasa gerektir. Dolayısı ile hicrî yılbaşı kutlanacak ise, bu kutlamada, Peygamber Efendimiz (a.s.)’ın hayatının, mücadelesinin, tebliğ ettiği dinin (İslam’ın) özelliklerinin anlatıldığı toplantılar, konferanslar, paneller yapılabilir. 2. Aşure günü neden önemlidir? “Aşure” gününe bu ismin takılmasına sebep, bu günün muharrem ayının 10. günü olmasındandır. Bazı müfessirlerimiz aşure gününün Allah(c.c.) katında da seçkin bir yerinin olduğunu göstermek için, Fecr Sûresi’nin ikinci ayeti olan “On geceye yemin olsun” ifadesine işaret ederler.1 Tefsirlerde bu on gecenin, ramazan ayının son on günü ve zilhicce ayının ilk on günü olduğuna dair ifadeler bulunurken, muharrem ayının aşuresine kadar geçen on gece olduğu da beyan edilir. Buna göre Cenâb-ı Hak, bu gecelere yemin ederek onların önemini ve bereketini bildirir. Öte yandan Cenâb-ı Hak, aşure gününde bir çok peygambere değişik ikram ve ihsanlarda bulunmuştur. Adem (a.s.)’ın tevbesinin kabulü, Nuh (a.s.)’ın tufandan kurtulması, Yunus (a.s.)’ın balığın karnından salimen çıkması, İsmail (a.s.)’ın doğumu, Yakup (a.s.)’ın gözlerinin açılması ve Eyyup (a.s.)’ın hastalıktan şifa bulması, Hz. Musa (a.s.)’ın denizi yararak karşıya geçmesi, Firavun’un ordusu ile denizde boğulması vs. hep aşure gününde gerçekleşmiştir. Bütün bunlar aşure gününün önemine delalet eder. 3. Aşure gününde oruç tutmanın fazileti nedir? Hz. Aişe (r.a.)’den nakledilen bir hadis-i şerife göre Peygamber Efendimiz (a.s.), Mekke döneminde aşure orucu tutardı ve Medine’de de bu oruca devam etti. Ashabının da tutmasını emretti. Ancak Ramazan orucu farz kılınınca, aşure günü orucunu bıraktı. İsteyen bu orucu tutmaya devam etti; dileyen de bıraktı.2 Dolayısı ile aşure orucunun tutulması müstehap olarak kaldı. Ancak başka din mensuplarına benzememek için muharrem ayının 9, 10 ve 11’nci günlerinde oruç tutulması güzel görüldü. 4. Peygamberimizin aşure gününün değerlendirilmesi ile ilgili olarak yaptığı ibadet ya da uygulamalar var mıdır? Yukarıda da ifade edildiği gibi, aşure gününde öteden beri var olan orucu Peygamber Efendimiz (a.s.), bir, iki gün ilave etmek suretiyle önce emretmiş, sonra da serbest bırakmıştır. Muharrem ayında ve aşure gününde oruç tutulması ile alakalı olarak bazı hadis-i şerifler zikredilmiştir ki, bunların bir kısmı şunlardır: Sahabeden bir zat Peygamberimiz (s.a.v.)’e “Ramazan ayından sonra ne zaman oruç tutmamı tavsiye edersiniz?” diye bir soru yöneltti. Peygamberimiz (a.s.), “Muharrem ayında oruç tut. Çünkü o, Allah’ın ayıdır. Onda öyle bir gün vardır ki, Allah o günde bir kavmin tevbesini kabul etmiş ve o günde başka bir kavmi de affedebilir” buyurdu.3 Yine Tirmizî’de geçen bir başka hadiste Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır: “Aşure gününde tutulan orucun Allah katında, o günden önceki bir senenin günahlarına keffaret olacağını kuvvetle ümit ediyorum.”4 Bu günlerde oruç tutulmasının dışında, kılınması uygun olan bir namaz veya bir başka ibadet tesbit edilmemiştir. Ancak nafile namaz ve sadakalar elbette verilebilir. Aşure günü Doğu toplumlarında asırlardır yaşayan bir gelenek olan “Aşure”nin ne zaman ve niçin ortaya çıktığını bilen insanların sayısı, “Aşure”den nasiplenen insanlara nazaran kuşkusuz çok azdır. Anlamından ziyade tadına aşina olduğumuz aşure, İslam geleneğinde çok önemli açılımları olan sembolik bir yiyecektir. Bugün artık pek hatırlanmayan bu arka plan, insanlık tarihinin en önemli olaylarını ihtiva eder. Aşure kelimesi, Arapça’da “onuncu” anlamına gelen “aşara” kelimesinden türemiştir. Hicrî takvimin ilk ayı olan muharrem ayının onuncu günü kullanılır. Bu güne İslam inancında büyük bir önem atfedilir ve tarihte önemli birçok olayın bugünde gerçekleştiğine inanılır. Hz. Hüseyin ve beraberindeki 72 kişi hicri 61’de muharrem ayının onuncu gününde Kerbela’da Yezid’in ordusunca katledilmiştir. Bunun dışında aşure gününde gerçekleştiğine inanılan dinî açıdan önemli bazı rivayetler bulunmaktadır. Bunlardan bazıları şunlardır: Hz. Adem’in tövbesinin kabul edilmesi ve Arafat’ta Hz. Havva ile yeniden buluşması, Hz. İdris’in diri olarak göğe yükseltilmesi, Hz. Nuh’un gemisinin tufandan kurtulması, Hz. İbrahim’in ateşte yanmaması, Hz. İsmail’in doğumu, Hz. Yakup’un oğlu Hz. Yusuf’a kavuşması, Hz. İsa’nın doğumu ve göğe yükseltilmesi. Bu olaylar güvenilir hadis kitaplarının hemen hepsinde geçmektedir. Musevilerin de bu günü oruçla geçirdikleri bilinir. Hz. Peygamber bu günde oruç tutmayı tavsiye etmiş fakat Yahudilere benzememek açısından orucun aşure gününden bir gün önce başlamasını veya bir gün sonra da tutulmasını istemiştir. Aşurenin yiyecek olarak ilk kez yapılışı ise Hz. Nuh’un gemisinden kurtulan insanların eliyle olmuştur. Tufandan kurtulan insanlar gemide arta kalan yiyeceklerden bir tatlı yaparak insanlara dağıtırlar. Böylece bu kurtuluşu kutlarlar. Muharrem ayının onuna denk gelen bu bu olay daha sonra semavî dinlerde bir gelenek haline gelir. Elbette bu geleneğin gayesi insanlara sadece yiyecek ikram etmek değil, insanlık için anlamlı olan bugünü hafızalarda diri tutacak bir vesile kılmaktır. Hz. Nuh’un gemisi de insanlık için bir semboldür nihayetinde; insanın batıldan hakka iltica edişinin, nefsinden ruhuna yolculuğunun, dünyadan ahirete yönelişinin, iç aleminde sürekli yükselme gayretinin ve bezm-i elestte verdiği ahde, vefa gösterişinin sembolü. Bugün Anadolu’da ve diğer İslam toplumlarında hâlâ yaşamakta olan bu gelenek, komşular arasında küçük bir yiyecek alış-verişinden çok daha fazla anlama sahiptir ve bu anlamın insanın nisyan ile malül olan hafızasına yenilmemesi için hatırlanmaya, hatırlatılmaya ve <strong>genç</strong> kuşaklara daha çok anlatılmaya ihtiyacı vardır. Umulur ki elden ele geçen bir kap tatlı, gönülden gönüle geçen güzel bir duygunun, unutulan bir hakikatin ve bizi aslımıza bağlayan bir hatıranın ölümsüz sembolü olsun... 1 Hak Dini Kur ân Dili, 8/5793 2 Buharî, Savm, 69; Tecrîd-i Sarîh, VI/307-308 3 Tîrmizî, Savm, 40 4 Tirmizî, Savm, 47
Page 1 and 2: Gemeinschaft. Community. Communaut
Page 3 and 4: camia | 16 Kasım 2012 | 03 Değerl
Page 5 and 6: camia | 16 Kasım 2012 Genel Merkez
Page 7 and 8: camia | 16 Kasım 2012 Genel Merkez
Page 9 and 10: camia | 16 Kasım 2012 Aile | 09 bu
Page 11: camia | 16 Kasım 2012 | Camilerimi
Page 15 and 16: camia | 16 Kasım 2012 Bölgelerimi
Page 18 and 19: 18 | Mercek Altında camia | 16 Kas
Page 20 and 21: 20 | Gençlik camia | 16 Kasım 201
Page 22 and 23: 22 | Kültür ve Sanat camia | 16 K

Hedefimiz Günü gören yarını düşünen genç

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?