Vision of LIFE - Jaargang 16 - Nr. 1

8 9
Vereniging
hadden, luchtbed op. En, na een belachelijk
korte nacht, werden we op zaterdagochtend
veel te vroeg uit de veren gehaald met een
portie harde muziek, ochtendgymnastiek
(waar iedereen natuurlijk ultiem van genoot)
en een lekker ontbijtje. Vervolgens waagden
we weer een gevaarlijke fietstocht naar de
markt, waar we non-stop gefotografeerd
werden door groepen Chinezen die nog nooit
zoiets prachtigs hadden gezien als 104 nullen
in rode shirts die uit volle borst liederen
zongen en indikten alsof hun leven er vanaf
hing.
“Op de markt werden we nonstop
gefotografeerd door groepen
Chinezen”
Alhoewel iedereen zich tot dan toe nog
enigszins normaal had proberen te gedragen,
ging iedereen bij het stadsspel helemaal los.
Jongens werden opgemaakt, nullen liepen
zonder broek door de stad (‘broek uit op je
hoofd’ werd door sommigen wel erg letterlijk
genomen), zwommen in de grachten en
verkondigden in de Albert Heijn dat de wereld
zou vergaan. Er werden nummers geregeld,
we werden weggestuurd uit de HEMA,
mensen werden omver gerend op roltrappen,
we speelden de Titanic na en zongen het
LIFE-lied voor een stel bejaarden in een
rondvaartboot. Oftewel: een zeer geslaagde
dag.
een kleine 17-jarige, had het samen met mijn
mede-limozuipers enorm naar mijn zin. Het
bier werd geserveerd in grote groene gieters
en de limonade kwam in gele badkuipen
langs. In het begin zat iedereen nog braaf
op de bankjes, maar nadat er een paar
gieters (en badkuipen) leeggedronken waren,
stond iedereen arm in arm en schouder aan
schouder te zingen en te schreeuwen.
Nadat iedereen zich heerlijk had volgegoten
met goud vocht, was het tijd voor het slotfeest.
Er werd gedanst, gesprongen en roddels
werden gevormd (de details zal ik hier maar
niet delen...). Het feestje ging door tot in de
vroege uurtjes en het bleef nog lang onrustig
in de slaapzaal.
De volgende ochtend werden we gelukkig
enigszins lief behandeld. Een uurtje later uit
bed, de ochtendgymnastiek werd overgeslagen
en de dag werd rustig gestart met een brak
ontbijtje inclusief sinaasappelsap. Na voor de
laatste keer in matrix te zijn gezet, was het
helaas al weer tijd om terug naar huis te gaan.
Vermoeid stapte ik met m’n rugzak, wat
mede-nullen en dit keer zonder het paard
van Troje weer de trein in. Het was een
fantastisch weekend, niet alleen dankzij het
leuke programma maar vooral dankzij al
mijn lieve mede-nullen. Een betere start van
het studentenleven hadden we denk ik niet
kunnen hebben.
Anne-Lokke van der Zalm
Vereniging
Die avond was het tijd voor de legendarische
biercantus. Aangemoedigd door de
ouderejaars, werd er keihard mee geschreeuwd
met fenomenale liederen. Zelfs ik, toen nog