19e76e307fc082d03885cb23ea960856

ιμος)], ε) «θεοῖο» (ποιητικός τύπος του ουσιαστ. «θεός»), στ) «αὐτάρ» (ομηρικός σύνδ.
Συναντάται πάντα στην αρχή της πρότασης.= ἀλλά, ὅμως, ἐν πάσῃ περιπτώσει, πάντως,
ὁπωσδήποτε, πρὸς τούτοις, ἐξ ἄλλου, 2. Το ἀτάρ ενίοτε απαντά στὸ μέν, ως εμφαντικότερο του
δέ.), ζ) «Οὐδῷ» (ουσιαστ. «οὐδός» θηλυκός επικός τύπος του «ὁδός»), η) «φθὰς» (ποιητικός
τύπος, μετοχή αορίστου β' του ρ. «φθάνω»), θ) «ἐρίηρ’» (επίθετο ερίηρος, ἐρίηρος, -ον, με
ετερόκλιτο πληθυντικό ερίηρες) (συνώνυμο ως επίθ. τού εταίρος) = στενά συνδεδεμένος,
προσφιλής («ἐρίηρος έταῑρος» — πιστός, αφοσιωμένος, αγαπητός φίλος, Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ.
< ερι- (επιτ. μόριο) + ήρα «χάρη». Στη Μυκηναϊκή μαρτυρείται πιθ. ένα ανθρωπωνύμιο
eriwero. Ο τύπος «ερίηρος» είναι υστερογενής, ενώ ο τύπος «ερίηρες» μαρτυρείται από τον
‘Ομηρο και χρησιμοποιούνταν συνήθως ως επίθ. τού εταίροι]), ι) «ἑεῖο» (και εἷο, ποιητικός
τύπος της αντωνυμίας «οὗ»), ια) «Τῆνος» (μορφολογικό χαρακτητιστικό της δωρικής
διαλέκτου είναι η χρήση της δεικτικής αντωνυμίας «τῆνος» αντί του Αττικού «(ἐ)κεῖνος», ιβ)
«κάββαλεν» (