19e76e307fc082d03885cb23ea960856
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
θα αναφέρεται λογικά σε κάποιον ήρωα, πολεμιστή, άποψη η οποία ενισχύεται από την<br />
αναφορά στους εχθρούς που με ηρωισμό πάει να πολεμήσει. Την δεδομένη χρονική περίοδο<br />
στην Ελλάδα έχουν ξεσπάσει πολλά επαναστατικά κινήματα εναντίων των Οθωμανών, τα<br />
οποία ενισχύονται ακόμη περισσότερο από την εμπλοκή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον<br />
Κριμαϊκό Πόλεμο (1894-1896). Ο ήρωας μας λοιπόν πρέπει να είναι ένας τέτοιος αγωνιστής,<br />
ο οποίος «χάνει» την σύντροφό του από τα χέρια των εχθρών του.<br />
Πιο συγκεκριμένα, το ποίημα είναι ένας θρήνος, στον οποίο ο νεαρός εκφράζει την ανείπωτη<br />
θλίψη και την οδύνη του που έχασε την αγαπημένη του. Στους πρώτους στίχος, ο ίδιος<br />
αναρωτιέται πώς έχασε την σύντροφό του, αρνούμενος σε ένα βαθμό να αποδεχτεί ότι είναι<br />
νεκρή, καθώς αναφέρει ότι την ψάχνει αλάφρων στην θάλασσα και στα βουνά. Στο τέλος<br />
ωστόσο επανέρχεται στην πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας ότι τελικά έχει χάσει την<br />
σύντροφό του για πάντα και πως δεν του μένει πλέον καμία ελπίδα να την ξαναδεί ζωντανή.<br />
Εύχεται λοιπόν να καταφέρει να πάρει εκδίκηση για τον θάνατό της, προτού πεθάνει. Σε αυτό<br />
εδώ το σημείο μπορεί να ειπωθεί ότι η Σαπφώ παίζει με τον τονισμό του επιρρήματος «πότε»,<br />
ώστε ο αναγνώστης με βάση τα όσα έχει διαβάσει από πριν να θεωρήσει ότι ο νεαρός<br />
αναρωτιέται για το πότε θα πεθάνει και ο ίδιος για να ανταμώσει την σύντροφό του, ενώ στην<br />
πραγματικότητα ο ίδιος γράφει «ποτέ» μην θέλοντας να πεθάνει προτού τουλάχιστον<br />
καταφέρει να πάρει εκδίκηση για το θάνατό της. «Τὸ πᾶν μ’ εἶναι μαῦρον! Τὸ πᾶν φέρει πόνον<br />
§ Νὰ ‘ Σ’ ἴδω καὶ πάλιν δὲν μένει ἐλπίς! § Ποτέ . . .ν’ ἀποθάνω!-Ἐκδίκησιν μόνον § Ἐνόσῳ μοί<br />
μένει ἐσχάτη ῤανίς!... §»<br />
Με μια πρώτη ματιά, μπορεί κανείς να δει ότι στο ποίημα υπερέχει το σημείο στίξης του<br />
θαυμαστικού έναντι των υπολοίπων. Αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό της τραγουδιστικής<br />
ποίησης, στην οποία κυριαρχεί το θαυμαστικό. Αυτό λειτουργεί και παύση για να επιτείνει τη<br />
δύναμη του νοήματος, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να συλλογιστεί αυτό που<br />
διάβασα. Λειτουργεί παράλληλα και ως σιωπή στο λόγο προσδίδοντάς του επίσης και την<br />
απαραίτητη δραματικότητα. Ένα ακόμη στοιχείο που ενισχύει την δραματικότητα του<br />
ποιήματος είναι η συχνή επανάληψη της λέξης «οἴμοι», η οποία είναι επιφώνημα έκφρασης<br />
πόνου, συμφοράς και θλίψης.<br />
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί και σε αυτό της το έργο η Σαπφώ είναι αρχαιοπρεπής<br />
καθαρεύουσα, με συντακτικές δομές της αρχαίας ελληνικής. Από λεξιλογικής πλευράς<br />
30
Change language