ByBus Magazine Spring 2018
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Sif<br />
Μια βραδιά με την φυλή<br />
στο Βιετνάμ.<br />
Του Γιάννη Σηφάκη<br />
Διαρκώς στα ταξίδια μου βιώνω διαφορετικές εμπειρίες, ξεφεύγοντας<br />
από τα στερεότυπα, αναζητώντας την αυθεντικότητα.<br />
Το ταξίδι μου στο Βιετνάμ είχε υπέροχες εικόνες, πανέμορφα τοπία,<br />
νόστιμες γεύσεις και ξεχωριστές στιγμές, όπως η νύχτα στο σπίτι μιας<br />
οικογένειας από την φυλή Red Dao στο χωριό Ta Phin στη Sapa, που<br />
βρίσκεται βόρεια στα σύνορα με την Κίνα. Γυναίκες με πολύχρωμες φορεσιές,<br />
ξυρισμένα φρύδια, με χειροποίητα καλάθια στους ώμους φορτωμένα<br />
με τις χειροτεχνίες τους τις οποίες ήλπιζαν να πουλήσουν στους<br />
ταξιδιώτες διανύοντας πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν από τα χωριά<br />
τους στο κέντρο της Sapa.<br />
Ήταν 5 το πρωί όταν φτάσαμε με το νυχτερινό τρένο από το Ανόι, την<br />
πρωτεύουσα του Βιετνάμ, στο Lao Cai και από εκεί θέλαμε άλλη μια ώρα<br />
με λεωφορείο για να φτάσουμε στην Sapa.<br />
Mια πυκνή ομίχλη σκέπαζε τα πάντα -υγρασία σε υψηλά επίπεδα- καθίσαμε<br />
για μια ζεστή σούπα με νουντλς ώστε να πάρουμε δυνάμεις. Το χωριό<br />
Ta Phin, που ήταν ο τελικός μας προορισμός, απείχε 12 χιλιόμετρα<br />
από την Sapa μια διαδρομή μέσα από υπέροχα μονοπάτια με ορυζώνες<br />
και φτωχικά χωριουδάκια όπου κατοικούν άλλες φυλές, όπως οι Black<br />
και οι Red Ηmong.<br />
Στην διαδρομή μας συναντάμε και την οικοδέσποινα μας την κυρία May<br />
που με τα λίγα Αγγλικά που μιλούσε προσπάθησε να μας πείσει να μείνουμε<br />
στο σπίτι της. Το χαμόγελο, ο αυθορμητισμός της μα και το πείσμα<br />
της μας έκαναν να δεχτούμε να την ακολουθήσουμε. Το αντίτιμο για την<br />
διαμονή μας μικρό, μα η εμπειρία που βιώσαμε από την φιλοξενία και<br />
από την ζεστασιά της ήταν ανεκτίμητης αξίας.<br />
Δεν καταλάβαμε πότε πέρασαν οι δύο ώρες πεζοπορίας αφού το τοπίο<br />
μας είχε μαγέψει. Φτάνοντας στο μικρό ξύλινο σπίτι ένα χαμόγελο βγήκε<br />
αυθόρμητα σε εμένα μα και στον φίλο και συνταξιδιώτη μου Μπάμπη,<br />
αφού ήταν ακριβώς αυτό που ζητούσαμε. Τα μικρά ανιψάκια της κυρίας<br />
May και η κόρη της έκαναν την ατμόσφαιρα πιο όμορφη καθώς ήταν αξιολάτρευτα.<br />
Δεν μας πλησίαζαν όμως, μας περιεργάζονταν από μακριά<br />
με τα λαμπερά σχιστά ματάκια τους.<br />
Τα λιγοστά αγγλικά της κυρίας May ήταν αρκετά για να επικοινωνήσουμε,<br />
μας έδειξε το χώρο που θα κοιμόμασταν. Ένα απλό κρεβάτι με κουνουπιέρα,<br />
λιτό μα καθαρό. Μας ετοίμασε ζεστό νερό στην παρασιά για το μπάνιο μας,<br />
μαζί με βότανα τα οποία είχε μαζέψει από το βουνό. Η φυλή της μας εξήγησε<br />
εξειδικεύεται σε αυτό. Το καυτό νερό μαζί με τα βότανα ανακατεύτηκαν σε<br />
μεγάλα ξύλινα βαρέλια που έγιναν οι «κολυμπήθρες» μας, μέσα στις οποίες<br />
χαλαρώσαμε με τις μυρωδιές και την ζεστασιά του νερού για την επόμενη<br />
ώρα.<br />
Με δέρμα καθαρό και βελούδινο πια, ακολουθήσαμε την κυρία May στο βουνό<br />
για να κόψουμε ξύλα για την φωτιά. Μαζί μας είχε έρθει και ο μικρός της<br />
ανιψιός, ο οποίος μας εντυπωσίασε με την άνεση που ανέβαινε την απότομη<br />
και ολισθηρή ανηφόρα καθώς επίσης και με τις γνώσεις που κατείχε για τα<br />
βότανα. Βλέπετε ήταν σε ηλικία μόλις 5 ετών.<br />
Με το χαρακτηριστικό καλάθι στους ώμους της και την πολύχρωμη φορεσιά<br />
της, η οικοδέσποινα μας εκτός από γλυκιά και χαμογελαστή, μας έδειχνε και<br />
πόσο δυνατή είναι, κόβωντας με ευκολία τα ξύλα με ένα μακρύ μαχαίρι και<br />
κουβαλώντας τα στην πλάτη της με απόλυτη άνεση σε αντίθεση με εμάς.<br />
Φτάνοντας στο σπίτι καθίσαμε γύρω απ' τη φωτιά πίνοντας ζεστό τσάι. Ο<br />
άντρας του σπιτιού, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά βοηθούσε<br />
στην προετοιμασία του φαγητού. «Εδώ και οι δύο βοηθάμε ισότιμα στις δουλειές<br />
του σπιτιού», μας είπαν και δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των δύο<br />
φύλων. Επίσης μα πληροφόρησαν ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που κατέχουν<br />
την περισσότερη ευθύνη, καθώς εκείνες έρχονται σε επαφή με τους ταξιδιώτες<br />
για να τους πουλήσουν τα εργόχειρα τους και να τους πείσουν να τους<br />
φιλοξενήσουν στα σπίτια τους.<br />
Το γεύμα μας ήταν υπέροχο ρύζι, χόρτα, τόφου [φυτικό τυρί] και μανιτάρια,<br />
τα οποία πασχίζαμε να φάμε με τα ξυλάκια, πράγμα που προκάλεσε το γέλιο<br />
όλης της οικογένειας. Όλα αυτά με την συνοδεία κρασιού από ρύζι, ένα δυνατό<br />
ποτό που θυμίζει την δική μας ρακί. Στο βραδινό γεύμα μας προστέθηκε<br />
στη παρέα μας και η μητέρα της οικοδέσποινας, η οποία μας εντυπωσίασε<br />
με τα άπταιστα αγγλικά της. Όπως μας εξήγησε εκείνη ήταν που έμαθε στην<br />
κόρη της την Αγγλική γλώσσα και τώρα πια διδάσκει και την εγγονή της,<br />
ώστε να της δώσει ένα σημαντικό εφόδιο, που θα της εξασφαλίσει το μέλλον,<br />
καθώς η επικοινωνία με τους τουρίστες είναι αυτό φέρνει χρήματα σε<br />
κάθε σπίτι.<br />
Καθισμένοι στα χαμηλά σκαμπό υπό το φώς των κεριών απολαμβάνοντας<br />
το γεύμα μας συνειδητοποιήσαμε ότι για να είναι κανείς ευτυχισμένος, όπως<br />
αυτή η οικογένεια, δεν χρειάζονται πολλά παρά μόνο αγάπη και υγεία. Πριν<br />
πέσουμε για ύπνο καπνίσαμε από την ξύλινη πίπα φτιαγμένη από μπαμπού, η<br />
οποία μας ζάλισε όσο χρειαζόταν ώστε να χαλαρώσουμε και να κοιμηθούμε<br />
βαθιά υπό τους ήχους των γουρουνιών που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο<br />
δωμάτιο μας.<br />
Το πρωί και αφού φάγαμε υπέροχες κρέπες με μέλι και μπανάνες μαζί με τον<br />
καφέ μας, πήγαμε μια βόλτα στο χωριό βλέποντας όμορφες εικόνες από την<br />
αγορά και από την καθημερινότητα των ντόπιων. Όλα ήταν τόσα διαφορετικά,<br />
ήταν σαν να παρακολουθούσαμε ταινία εποχής. Γύρω μας παρατηρούσαμε<br />
γυναίκες που κυκλοφορούσαν με τις παραδοσιακές τους φορεσιές, με το<br />
χαρακτηριστικό τους κόκκινο μαντήλι στο κεφάλι, ζώα να βόσκουν ανέμελα<br />
στα χωράφια και αγρότες να όργωναν την γη με την βοήθεια βουβαλιών<br />
φορώντας το παραδοσιακό κωνικό καπέλο τους. Απολαύσαμε τις συζητήσεις<br />
μας με τους ντόπιους, τους δείξαμε φωτογραφίες από τον τόπο μας την<br />
Κρήτη, που ποτέ δεν είχαν δει μήτε ακούσει για αυτήν. Η γλώσσα τους ακατανόητη,<br />
αδύνατον να μάθεις ούτε λέξη, χρησιμοποιούν τα Κινέζικα σύμβολα<br />
όμως έχουν την δική τους προφορά, οπότε αυτό την καθιστά και μοναδική.<br />
Όλοι τους μιλούν και Βιετναμέζικα, όμως νιώθουν και είναι διαφορετικοί<br />
από το λαό του Βιετνάμ. Ζουν αποκομμένοι από το σύγχρονο τρόπο ζωής,<br />
αρνούμενοι να παρατήσουν τον τόπο τους και να φύγουν για την πόλη.<br />
Όταν πια ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού ,ευχαριστήσαμε την οικοδέσποινα<br />
μας με μια ζεστή αγκαλιά και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την<br />
Sapa, όπου το βράδυ θα παίρναμε από εκεί το τρένο για το Ανόι.<br />
Ταξιδέψτε, ζήστε αυθεντικές εμπειρίες, γεμίστε την<br />
ζωή σας με εικόνες, με στιγμές, με εμπειρίες!!<br />
Ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook: ΤravelSif για να ταξιδεύεται<br />
μέσα από τις φωτογραφίες μας!<br />
Βρείτε τα ταξιδιωτικά μας βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube: ΤravelSif.<br />
Διαβάστε τις ταξιδιωτικές ιστορίες μας αλλά και τους ταξιδιωτικούς οδηγούς<br />
μας στο site μας https://travelsif1.webnode.gr<br />
74<br />
75