08.05.2018 Views

ByBus Magazine Spring 2018

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Sif<br />

Μια βραδιά με την φυλή<br />

στο Βιετνάμ.<br />

Του Γιάννη Σηφάκη<br />

Διαρκώς στα ταξίδια μου βιώνω διαφορετικές εμπειρίες, ξεφεύγοντας<br />

από τα στερεότυπα, αναζητώντας την αυθεντικότητα.<br />

Το ταξίδι μου στο Βιετνάμ είχε υπέροχες εικόνες, πανέμορφα τοπία,<br />

νόστιμες γεύσεις και ξεχωριστές στιγμές, όπως η νύχτα στο σπίτι μιας<br />

οικογένειας από την φυλή Red Dao στο χωριό Ta Phin στη Sapa, που<br />

βρίσκεται βόρεια στα σύνορα με την Κίνα. Γυναίκες με πολύχρωμες φορεσιές,<br />

ξυρισμένα φρύδια, με χειροποίητα καλάθια στους ώμους φορτωμένα<br />

με τις χειροτεχνίες τους τις οποίες ήλπιζαν να πουλήσουν στους<br />

ταξιδιώτες διανύοντας πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν από τα χωριά<br />

τους στο κέντρο της Sapa.<br />

Ήταν 5 το πρωί όταν φτάσαμε με το νυχτερινό τρένο από το Ανόι, την<br />

πρωτεύουσα του Βιετνάμ, στο Lao Cai και από εκεί θέλαμε άλλη μια ώρα<br />

με λεωφορείο για να φτάσουμε στην Sapa.<br />

Mια πυκνή ομίχλη σκέπαζε τα πάντα -υγρασία σε υψηλά επίπεδα- καθίσαμε<br />

για μια ζεστή σούπα με νουντλς ώστε να πάρουμε δυνάμεις. Το χωριό<br />

Ta Phin, που ήταν ο τελικός μας προορισμός, απείχε 12 χιλιόμετρα<br />

από την Sapa μια διαδρομή μέσα από υπέροχα μονοπάτια με ορυζώνες<br />

και φτωχικά χωριουδάκια όπου κατοικούν άλλες φυλές, όπως οι Black<br />

και οι Red Ηmong.<br />

Στην διαδρομή μας συναντάμε και την οικοδέσποινα μας την κυρία May<br />

που με τα λίγα Αγγλικά που μιλούσε προσπάθησε να μας πείσει να μείνουμε<br />

στο σπίτι της. Το χαμόγελο, ο αυθορμητισμός της μα και το πείσμα<br />

της μας έκαναν να δεχτούμε να την ακολουθήσουμε. Το αντίτιμο για την<br />

διαμονή μας μικρό, μα η εμπειρία που βιώσαμε από την φιλοξενία και<br />

από την ζεστασιά της ήταν ανεκτίμητης αξίας.<br />

Δεν καταλάβαμε πότε πέρασαν οι δύο ώρες πεζοπορίας αφού το τοπίο<br />

μας είχε μαγέψει. Φτάνοντας στο μικρό ξύλινο σπίτι ένα χαμόγελο βγήκε<br />

αυθόρμητα σε εμένα μα και στον φίλο και συνταξιδιώτη μου Μπάμπη,<br />

αφού ήταν ακριβώς αυτό που ζητούσαμε. Τα μικρά ανιψάκια της κυρίας<br />

May και η κόρη της έκαναν την ατμόσφαιρα πιο όμορφη καθώς ήταν αξιολάτρευτα.<br />

Δεν μας πλησίαζαν όμως, μας περιεργάζονταν από μακριά<br />

με τα λαμπερά σχιστά ματάκια τους.<br />

Τα λιγοστά αγγλικά της κυρίας May ήταν αρκετά για να επικοινωνήσουμε,<br />

μας έδειξε το χώρο που θα κοιμόμασταν. Ένα απλό κρεβάτι με κουνουπιέρα,<br />

λιτό μα καθαρό. Μας ετοίμασε ζεστό νερό στην παρασιά για το μπάνιο μας,<br />

μαζί με βότανα τα οποία είχε μαζέψει από το βουνό. Η φυλή της μας εξήγησε<br />

εξειδικεύεται σε αυτό. Το καυτό νερό μαζί με τα βότανα ανακατεύτηκαν σε<br />

μεγάλα ξύλινα βαρέλια που έγιναν οι «κολυμπήθρες» μας, μέσα στις οποίες<br />

χαλαρώσαμε με τις μυρωδιές και την ζεστασιά του νερού για την επόμενη<br />

ώρα.<br />

Με δέρμα καθαρό και βελούδινο πια, ακολουθήσαμε την κυρία May στο βουνό<br />

για να κόψουμε ξύλα για την φωτιά. Μαζί μας είχε έρθει και ο μικρός της<br />

ανιψιός, ο οποίος μας εντυπωσίασε με την άνεση που ανέβαινε την απότομη<br />

και ολισθηρή ανηφόρα καθώς επίσης και με τις γνώσεις που κατείχε για τα<br />

βότανα. Βλέπετε ήταν σε ηλικία μόλις 5 ετών.<br />

Με το χαρακτηριστικό καλάθι στους ώμους της και την πολύχρωμη φορεσιά<br />

της, η οικοδέσποινα μας εκτός από γλυκιά και χαμογελαστή, μας έδειχνε και<br />

πόσο δυνατή είναι, κόβωντας με ευκολία τα ξύλα με ένα μακρύ μαχαίρι και<br />

κουβαλώντας τα στην πλάτη της με απόλυτη άνεση σε αντίθεση με εμάς.<br />

Φτάνοντας στο σπίτι καθίσαμε γύρω απ' τη φωτιά πίνοντας ζεστό τσάι. Ο<br />

άντρας του σπιτιού, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά βοηθούσε<br />

στην προετοιμασία του φαγητού. «Εδώ και οι δύο βοηθάμε ισότιμα στις δουλειές<br />

του σπιτιού», μας είπαν και δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των δύο<br />

φύλων. Επίσης μα πληροφόρησαν ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που κατέχουν<br />

την περισσότερη ευθύνη, καθώς εκείνες έρχονται σε επαφή με τους ταξιδιώτες<br />

για να τους πουλήσουν τα εργόχειρα τους και να τους πείσουν να τους<br />

φιλοξενήσουν στα σπίτια τους.<br />

Το γεύμα μας ήταν υπέροχο ρύζι, χόρτα, τόφου [φυτικό τυρί] και μανιτάρια,<br />

τα οποία πασχίζαμε να φάμε με τα ξυλάκια, πράγμα που προκάλεσε το γέλιο<br />

όλης της οικογένειας. Όλα αυτά με την συνοδεία κρασιού από ρύζι, ένα δυνατό<br />

ποτό που θυμίζει την δική μας ρακί. Στο βραδινό γεύμα μας προστέθηκε<br />

στη παρέα μας και η μητέρα της οικοδέσποινας, η οποία μας εντυπωσίασε<br />

με τα άπταιστα αγγλικά της. Όπως μας εξήγησε εκείνη ήταν που έμαθε στην<br />

κόρη της την Αγγλική γλώσσα και τώρα πια διδάσκει και την εγγονή της,<br />

ώστε να της δώσει ένα σημαντικό εφόδιο, που θα της εξασφαλίσει το μέλλον,<br />

καθώς η επικοινωνία με τους τουρίστες είναι αυτό φέρνει χρήματα σε<br />

κάθε σπίτι.<br />

Καθισμένοι στα χαμηλά σκαμπό υπό το φώς των κεριών απολαμβάνοντας<br />

το γεύμα μας συνειδητοποιήσαμε ότι για να είναι κανείς ευτυχισμένος, όπως<br />

αυτή η οικογένεια, δεν χρειάζονται πολλά παρά μόνο αγάπη και υγεία. Πριν<br />

πέσουμε για ύπνο καπνίσαμε από την ξύλινη πίπα φτιαγμένη από μπαμπού, η<br />

οποία μας ζάλισε όσο χρειαζόταν ώστε να χαλαρώσουμε και να κοιμηθούμε<br />

βαθιά υπό τους ήχους των γουρουνιών που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο<br />

δωμάτιο μας.<br />

Το πρωί και αφού φάγαμε υπέροχες κρέπες με μέλι και μπανάνες μαζί με τον<br />

καφέ μας, πήγαμε μια βόλτα στο χωριό βλέποντας όμορφες εικόνες από την<br />

αγορά και από την καθημερινότητα των ντόπιων. Όλα ήταν τόσα διαφορετικά,<br />

ήταν σαν να παρακολουθούσαμε ταινία εποχής. Γύρω μας παρατηρούσαμε<br />

γυναίκες που κυκλοφορούσαν με τις παραδοσιακές τους φορεσιές, με το<br />

χαρακτηριστικό τους κόκκινο μαντήλι στο κεφάλι, ζώα να βόσκουν ανέμελα<br />

στα χωράφια και αγρότες να όργωναν την γη με την βοήθεια βουβαλιών<br />

φορώντας το παραδοσιακό κωνικό καπέλο τους. Απολαύσαμε τις συζητήσεις<br />

μας με τους ντόπιους, τους δείξαμε φωτογραφίες από τον τόπο μας την<br />

Κρήτη, που ποτέ δεν είχαν δει μήτε ακούσει για αυτήν. Η γλώσσα τους ακατανόητη,<br />

αδύνατον να μάθεις ούτε λέξη, χρησιμοποιούν τα Κινέζικα σύμβολα<br />

όμως έχουν την δική τους προφορά, οπότε αυτό την καθιστά και μοναδική.<br />

Όλοι τους μιλούν και Βιετναμέζικα, όμως νιώθουν και είναι διαφορετικοί<br />

από το λαό του Βιετνάμ. Ζουν αποκομμένοι από το σύγχρονο τρόπο ζωής,<br />

αρνούμενοι να παρατήσουν τον τόπο τους και να φύγουν για την πόλη.<br />

Όταν πια ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού ,ευχαριστήσαμε την οικοδέσποινα<br />

μας με μια ζεστή αγκαλιά και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την<br />

Sapa, όπου το βράδυ θα παίρναμε από εκεί το τρένο για το Ανόι.<br />

Ταξιδέψτε, ζήστε αυθεντικές εμπειρίες, γεμίστε την<br />

ζωή σας με εικόνες, με στιγμές, με εμπειρίες!!<br />

Ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook: ΤravelSif για να ταξιδεύεται<br />

μέσα από τις φωτογραφίες μας!<br />

Βρείτε τα ταξιδιωτικά μας βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube: ΤravelSif.<br />

Διαβάστε τις ταξιδιωτικές ιστορίες μας αλλά και τους ταξιδιωτικούς οδηγούς<br />

μας στο site μας https://travelsif1.webnode.gr<br />

74<br />

75

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!