Contos de ida e volta Contos de ida e volta Contos de ida e volta

40
O x a s t r e v a l e n t e
c o n t o s d e i d a e v o l t a
Unha vez había un xastre que se tiña por moi valente e, co-
sendo como cosían todos os xastres ata que se facía de noite, e
despois de cear na casa onde traballaba, nunca quería quedar
a durmir nela para que ninguén sospeitase que tiña medo da
noite.
Mais dunha vez volveuse a noite tan pecha que non se vía pal-
mo de terra, e cando ía o xastre por unha corredoiriña estreita
camiño da casa sentiu que algo o prendía pola chaqueta. Tal
medo collera que non se atrevía a moverse nin moito menos a
revirar a ollada, e pregaba a quen o estivese agarrando, fose
morto ou vivo, que non lle fixese mal, que el nada levaba nin
mal ningún fixera nunca a ninguén, e por favor que o deixara
ir, e que por deus santo que o soltara, e pola virxe santísima
que el era bo, e así toda a noite.
Para o outro día á maña alí estaba aínda o xastre, tremendo de
medo e pedindo pola súa vida, ata que coas primeiras raiolas
de luz por fin se atreveu a mirar de esguello para atrás por riba
do ombreiro. Ao ver que o que o prendía era unha silva, armou
as tesoiras e empezou a cortar nela todo cheo de carraxe, ao
tempo que lle dicía:
—Toma, toma e toma. E se foras home igual che facía!