cuentos-espac3b1ol-griego

Πράγματι έτσι έγινε. Κατά τις έντεκα το βράδυ μαζεύτηκαν όλες οι γυναίκες τηςγειτονιάς, η κυρά Φρόσω, η κυρά Μυρσίνη, η Βιβή, η Ελένη, η γιαγιά Μαρούλα καιμπροστά μπροστά η εγγονή της η Μαρούλα.Πόσο περήφανη ένιωθε η γιαγιά το βράδυ αυτό για την εγγονή της. Κοίταζε μια το Χριστόστο Σταυρό, μια τον Επιτάφιο και μια τη μικρή Μαρούλα που τοποθετούσε τα λουλούδιαστον Επιτάφιο. Ο Επιτάφιος διακοσμήθηκε τόσο όμορφα με τις μωβ βιολέτες, τα κυκλάμινακαι τα χρυσάνθεμα που έμοιαζε με πίνακα ζωγραφικής.«Πω, πω, γιαγιά, είναι πανέμορφος ο τάφος του Χριστούλη μας!» είπε η Μαρούλα.«Και του χρόνου, κόρη μου» είπε η γιαγιά.Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πήγαν και κοινώνησαν γιαγιά και εγγονή. Στη συνέχειακαταπιάστηκαν με την προετοιμασία του Πασχαλινού Δείπνου: μαγειρίτσα, χωριάτικησαλάτα και τυροπιτάκια από τα χεράκια της γιαγιάς.«Γιαγιά, να στρώσω το τραπέζι; Μην ξεχάσουμε να βάλουμε και τα κόκκινα αυγά» είπε ηΜαρούλα.«Ναι, κόρη μου. Εκεί στο μεγάλο ντουλάπι τα έχω. Τοποθέτησέ τα με προσοχή στοτραπέζι».«Ναι, γιαγιά, προσέχω. Είμαι μεγάλη τώρα!»«Πράγματι, Μαρούλα μου, μεγάλωσες πολύ» απάντησε γελώντας η γιαγιά.Το βράδυ της Ανάστασης πήγαν στην εκκλησία με τις λαμπάδες τους: λευκό κεράκι για τηγιαγιά Μαρούλα, ροζ λαμπάδα με μια μικρή ζωγραφιά για τη Μαρούλα.«Χριστός Ανέστη, γιαγιά!»«Αληθώς ο Κύριος, κόρη μου. Και του χρόνου!»«Γιαγιά, ξέρεις κάτι; Σ’αγαπώ πολύ. Είμαι πολύ χαρούμενη, είναι το καλύτερο μου Πάσχαστην Αθήνα μαζί σου!» είπε η Μαρούλα.«Και για μένα, κόρη μου» είπε η γιαγιά συγκινημένη σκουπίζοντας κρυφά ένα μικρό δάκρυπου κύλησε από τα μάτια της.