cuentos-espac3b1ol-griego

«Θα το ξαναδείς» της είπε ο γέρος. Μερικές φορές όταν θα το θέλεις εσύ, άλλες, όταν θα το θέλειεκείνο».«Και τα άλλα δόντια που πρόκειται να χάσω; Θα γίνουν κι αυτά πουλιά;»«Θα γίνουν άλλα πλάσματα, θα ’ναι όμως πάντα δικά σου. Μεγαλώνοντας, ξέρεις, χάνεις κι άλλαπράγματα πέρα από τα δόντια σου».«Και θα τα συναντώ κάποτε; Όπως το πουλί;»«Ναι. Άλλες φορές θα λαχταρούν να σε δουν. Άλλες φορές, όσο και να θέλεις εσύ να τα δεις,εκείνα θα σου κρύβονται. Όμως δεν σε ξεχνάνε ποτέ. Ούτε κι εσύ να τα ξεχάσεις. Θυμώνουν όταντα ξεχνάνε».«Θα το θυμάμαι» είπε σοβαρά η Κλεοπάτρα. Μετά από ώρα κοίταξε τον ήλιο που ήτανκαρφωμένος στην ίδια θέση. «Πρέπει να φύγω» είπε. «Ε, ναι» της είπε γελώντας ο γέρος. «Κάποτεπρέπει κι εγώ να πέσω να κοιμηθώ».Η Κλεοπάτρα κατέβηκε το λόφο. Προχώρησε, προχώρησε κι έφτασε πάλι εκεί που ήταν η γριά.Εκείνη μόλις την είδε της χαμογέλασε. «Τι πλάσμα έγινε το δόντι σου;» τη ρώτησε. «Ένα πουλί. Τοπουλί της φωτιάς» είπε η Κλεοπάτρα. Η γριά κούνησε το κεφάλι της, πήρε το κουβάρι της που τοείχε αφημένο δίπλα της κι άρχισε να το τυλίγει. Η Κλεοπάτρα χαιρέτησε τη γριά και πήρε το δρόμογια το σπίτι της.