WEB Doarpskompas augustus - 2022

Ja- maar wat als alles lukt?
Ik tref Catharina Ronkes Agerbeek in de woonkeuken
van het huis aan de Stinswei in Feanwâlden waar zij
met man Richard en kinderen Joshua en Jasmijn sinds
een half jaar woont. Zij vertelt het verhaal van de wereldreis
die zij samen met haar gezin gedurende bijna
1,5 jaar heeft gemaakt. Tijdens haar verhaal bladert ze
door het fotoboek om te laten zien waar ze over vertelt.
Het is een boek waar een soort samenvatting aan foto’s
in opgenomen is, een kleine compilatie uit de 10
(!) boeken die ze samengesteld hebben. Prachtig om
te zien. En een prachtig verhaal, waar ik maar een klein
deel van kan opschrijven.
Het gezin woonde in de stad Leeuwarden en ze waren
daar gelukkig met elkaar maar nooit echt helemaal qua wonen
vertelt Catharina. Ze zaten vooral in de ‘rat race’ waar
iedereen in zat. Eigenlijk wilde zij altijd al een grote reis
maken, al sinds haar puberteit. Maar voordat je het weet
is er weer een hele periode voorbij en is het nog steeds
niet gebeurd. Op een gegeven moment las ze het boek
‘Ja- maar wat als alles lukt?’ (red: Berthold Gunster), over
alle bezwaren die mensen kunnen opwerpen en die voorkomen
dat je doet wat je écht zou willen. Ze kreeg een visioen
van samen met Richard en de kinderen in een vliegtuig,
samen op reis. Er waren natuurlijk allerlei praktische
bezwaren en het was ook eng, maar ze gingen ervoor en
besloten om eerst maar de tickets te boeken voor Kenia en
India, dan zouden ze in ieder geval gaan! Dat gaf hen nog
11 maanden de tijd om alles voor te bereiden, wat nog heel
wat voeten in aarde had, zoals het op het allerlaatste moment
pas verkocht worden van hun huis. In februari 2018
gingen ze op pad.
De volgende landen hebben ze bezocht, eerst Kenia, toen
naar India, naar Nepal, Maleisië, even in Singapore, toen Indonesië,
Australië, Nieuw Zeeland, Peru, Mexico, en als laatste
Canada. Kriskras over de wereld en van cultuur naar cultuur.
Van een aantal maanden of weken in een land, tot een
paar dagen. Van helemaal basic tot een Westerse wereld in
bijvoorbeeld Maleisië, Australië en Canada. Van landen waar
ze niemand kenden tot landen waar ze (verre) familie bezochten;
in Australië en Canada. Ondertussen ontvingen ze ook af
en toe bezoek en konden ze ook familie deelgenoot maken
van hun ervaringen.
Wat een verschil tussen de landen en werelddelen, ook qua
klimaat. Ze merkten bijvoorbeeld dat de Himalaya echt een
hemelse plek was na het bloedhete India, zowel qua natuur
als temperatuur. En een jaar later in Peru eerst in de hitte
en daarna met de slippertjes in de sneeuw. Zoals tijdens de
hele reis merkten ze ook daar dat ze meer in het hier en nu
konden zijn, ervaren wat er op dat moment was, zorgen dat je
eten en drinken had, prachtige dingen meemaken en dat was
het eigenlijk. Verder was er ook niets nodig. Toen ze eens 3
maanden geen winkel hadden gezien merkten ze pas hoe het
was om zomaar te kunnen kopen wat je wilde, hoe klein het
winkeltje ook was. Wát een verschil met Nederland, die rat
race waar ze uit wilden komen, dat was in ieder geval gelukt.
Bij het reizen hoorden ook angstige ervaringen, wat haar
vooral nog bijstaat is de aardbeving op Java (Indonesië),
eerst was het heel onwerkelijk, daarna sloeg toch even de paniek
toe, wat zou er verder gebeuren? Daarna hebben ze het
ook heel praktisch aangepakt, via Klokhuis opgezocht hoe
zo’n aardbeving nou ontstond en wat je zou kunnen doen,
iets wat je ook op school leert, maar nu ook echt ervaren had.
En toen ineens stonden ze in Kenia! Gelukkig hadden ze
voor de eerste 4 weken een plek geregeld waar ze konden
blijven. Dit was bij de Masai, tussen alle wilde dieren
in. Vooral voor Joshua van toen 8 jaar was het vertrek uit
Nederland moeilijk, voor Jasmijn van toen 5 jaar was het
wat makkelijker, zij besefte het minder goed. Het was dan
ook een prachtig moment dat bij de aankomst bij de Masai
Joshua het geweldig vond, hij riep ‘mama, die mensen leven
hier in de natuur!’. Nu nog ziet hij dat als één van de
mooiste momenten van zijn leven. Vanaf dat moment werd
het voor hem ook echt en stortte hij zich vol enthousiasme
in het avontuur. Naar Kenia hadden ze 2 grote koffers
met schoenen meegenomen omdat ze gehoord hadden
dat hier veel behoefte aan was. Het leven tussen de Masai
zorgde ervoor dat ze de spanning van de laatste maanden
kwijt raakten en dat ze echt ‘in de reis’ konden zijn. Uiteindelijk
zijn ze 6 weken in het land gebleven.
6