TXORI - Euskaltzaindia

- Ortan ere arrazoizkoa aiz, Txori. Baña
apizioa zer dan ez dakik. Mozkorrak bazekik,
geiegi edaten badu, zer gertatuko zaion. Alare
ezin utzi. Aukera jarri ezkero, neurriak laxter
gañezten dizkik. Orixe gertatzen zaidak neri.
Astindu ederrak eman zizkidatek. Alare, lengora.
Legez fuera ibiltzeak atsegin ematen zidak
neri, eta arraixkupe ortan irabazten ditudan diruak,
askoz atsegiñago zaizkidak. Gaurko ontatik
ertetzeak, bi bider saritzen dizkik nere nekeak.
Ori dek apizioa. Goazen pakean, Txori, gure
etxera. Dena merezi dek eta.
Lapurdi'ko partean zegoken, eta Bidasoa'ren
ertzean, Bearraren baserri pollita. Baserri txikia,
baña babes-babesean, txukun ta garbia. Txori salbatu
zuen lekutik ez oso urruti. Andreak atea
zabaldu zueneko, esan zioken Bearrak:
- Ona, Joxepa: beste semetxo bat ere badakartzut.
Au da ibai kaxkar ortan salbatzen detan
laugarrena. Gero, kontrabandoa txarra dala esango
didazu. Ikusten al dezll Jainkoak nola bedeinkatzen
duen nere arratseko lana?
- Eta zuk salbatu al dezu?
- Ez da ordu beterik oraindik, korderik
gabe atera detala. Baña, Jaunari eskerrak, laxter
etorri da bere onera. Gaztetxo eder bat gañera.
Aguro ikasi du ordañak ematen. Onek ez balitu
xendarmeak ikusi, orain espetxean negon. Onek
salbatu nau, zai neuzkanak urrutira ikusita.
Eta ango oituretan, ongi-etorri bero bat eman
ondoren, ostatuaz gañera bi laztan goxo eman ziz-
82