TXORI - Euskaltzaindia

Xendarmeak suminduak zeudeken. Jakin nai
ziteken Bearra zan ala ez an zebillena. Txuxenean
bere etxera joan itun. Andrea erten uan
atera.
- Senarra etxean al da? -galdetu zioteken-.
- Bai, bai. Senarra oiean dago.
- Egia ote da gero ori?
- Zer arraie zabiltzate zuck garai ontan
emen? Egia es anta ere, ez al dezute sinistu nai?
-leiotik oiu egin zieken Bearrak-. Ni salatzen
nautenak, zuek onuntz bialita lasai egiten
ditek kontrabando.
- Barkatu, barkatu. Etxean zeunden jakin
nai gendun tao
Tripa jaten oieratu uan Bear gizarajoa, kontrabandoa
galduta. Garestietakoa eta zama aundía
gañera.
- Alare, neroni arrapatzea baño obea dek.
Urte guziko irabazi pixarrak joan dítuk. Baña ni
aske geratu nauk.
Txori ez uan tontoa. Bazekiken urrengo egunean
xendarmeak inguru aiek aztertzera etorriko
zirala. Orregatik, goizean goiz, zaldiaren bi
aldeetako saski banatan jarri zizkin esne-marmitak
eta erdi-erdian zama aundi ura, ondo lotua,
belar onduzko sorta aundi bat egin eta aren barruan,
eraman-ekarri bateldn ondo bildua ta estaHa,
eta lasai-lasai zetorreken, oi bezela, etxera.
Baña, bere zoritxarrerako, xendarmeakin topo
egin ta dena aztertu zioteken.
93