TXORI - Euskaltzaindia

kioken etxeko andreak. ] antziz aldatu ta apari­
-lege bat emanta, etxean artu ziteken.
Lotsatua baña kontentu zegoken Txori. Denean
itun biotz onekoak. Ordurarte lan besterik
etzieken eman eta aspaldian urrun dabillen seme
bat bezela artu ziteken. Eta, beretzat pozgarriena,
euskera garbian itzegiten zutela. Etzin izkuntz
arrotzik ikasten ari bearrik.
Lenengo gau artan, nekatua bazegon ere, lo
artu baño len erabaki oek artu zizkin: lenago
bezela, txintxo lan egin; biotza, mingaña ta eskuak
garbiak ibilli; etxeko denen menpeko bizi;
eta gorde bere irabú pixarrak. Len ibilli zan
lekuan, on egin zioken orrela ibilliak.
Goizean jeiki zanean, berriz muxuka eraso
zioteken. Lenengo, amak; gero, etxean zeukaten
alaba txikiak, ortxe amalau bat urtekoa. Geiago
ere bazizkiteken; baña Ameriketa aldera joanak
izan bear ziteken geienak.
Lotsatu uan Txori eta ala zioken bereldko:
- Azukre-koxkorren bat ote nauk ni? Txupaka-txupaka
urtuko niotek.
Bereala antz eman zioken non zegon. la bertan
ikusten zizkin Aiako Arria eta ] aizkibel. Baserri
txiki ta polit bat uan bere ostatu berria.
Bearrak, jeiki zanean, Txari bazterrak aztertzen
atarian zebillela somatu zin. Bereala joan
uan berarengana. Bein egun onak eman andoren,
galdetu zioken:
- Leku berri au atsegiña al zaik?
83