TXORI - Euskaltzaindia

Igesi joan zan ezkero, etzizkinbereak aztu.
Bere guraso ta anai-arrebak noIa ote zeuden jakiteko,ikertxo
bat egitea pentsatu zin, jaio ta
lenengo urteak bota zitun Ieku xarretara.
Bearraren baimenarekin, jarri uan etxerako
bidean;
Etzin iñoren aurrean bere burua erakusterik
nai. Prantzes baten antzera eta prantzes bezela
igaroko uan. Norbaitek ezagutzen bazuen, orduan
jakingo zin zer egin. Etzin egun bat besterik
igaroko. Goiz-goizetik etorrita, arratserako joan.
Etxekoak, aIkarrengana bi1tzen ziranean edo
egun jakiñetan oroitzen itun Txoriz, eta askotan
berritu ere bai naigabez:
- IlIa edo bizia, non ote dago Txori?
Baña geienak etsi ziteken, eta aztu uan gañera,
etzaIa geiago Txoririk azaIduko. Edo il tzalleak
arrapatu ta illa, edo bazterren batean bere
burua gaIduko zuela. Ori uan geienen iritzia.
Berriz ura bizirik ikusteko ametsik etziteken
egiten bereak. Txori, denak iltzat joa zeukateken.
Baita iltzeko bere atzetik ibilli ziranak ere.
Prantzi'ra igarotako bide beretik etorri uan.
Arek arratsean igaroagatik, den a berdin iruditu
zitzaioken.
Ikusi zin bera putzura erori zan zuIoa, eta
par egiten zin ara begiratuta.
- Orain Iasai par egiten dek. Baña aingeru
guardakorik ez bazitzaiken azaIdu, non ote en-
99