copione - Silveria Gonzato

14
El dotor de Cucugnan
COMARE
Se pól far nàssar, ma mai resussitàr,
la so smusàda són vegnùa a vardàr.
Nàssar mi ò fato tuti quanti i vostri fiói,
co’ 'n paról de acqua calda e tòchi de ninsói.
Questo el vien qua co i so' stranfiéri:
fèri, siringhe, ùce, bende e clisteri;
'na cassa l'à portà de botìlie e botiliéte,
de fiale, supòste, pìrole e piroléte.
L'è tuto velén, le buèle le roìna!
Ch'el se le tègna par lu la so medissìna.
ELVIRA
Vardè ste man sgiónfe e rosse
e le spale che scurla par i colpi de tosse;
a le sié de la matìna, mi són za al fosso
e ancora el dotór dal lèto no'l s'à mosso.
Insaòno i ninsói, i sbato su la piéra,
par el mal de reni, porto 'na pancera;
i giro, i rimìssio e i sbato ancora,
i struco, i resènto, de finir no l’è mai ora.
La faméia l'è grossa e laoràr bisogna,
la óia de far gnénte l'è 'na gran bruta rogna.
Ne l'àqua fréda sempre i brassi mi tègno,
d'inverno spaco el giàsso co’ 'n tòco de legno;
són tuta 'na bugànsa, són tuta 'n dolor...
Ch'el vaga in malora quel siór dotór!
Brassi ne l'àqua, el dedrìo par aria,
la vita l'è dura, l'è tuta 'na batàlia.
A casa torno co' ‘n gran mal de zenòci,
quando a mezodì sóna tuti i batòci;
destèndo i ninsói là fóra al vento
e za, de magnàr, riva el momento.
G’ò sìnque fiói e ‘n marì sempre straco,
soto el paról, ‘n bel fógo mi taco.
Buto la polenta e par 'n'ora la mìssio,
el lardo el se ròsola e de nóvo la ricomìssio,
e dopo la rebalto qua sóra a la panara,
'na scuèla de late e de fiói 'na gran cagnàra.
La polenta l'è dura, l'à ciapà el brustolìn,
mi, la panàra, ghe la sbataréa sul copìn.
NINA (rivolta a Elvira)
El gal, a la matìna, no'l fa ora a cantar,
che mi, col gran, són za nel puinàr.
i córe i polàstri, i capóni e le ciòche,
14