LA SONETOJ EN ESPERANTO

MALRIĈA PATRINO
Filino, ne esperu; vere veras:
estas riĉuloj egoisma klano,
kaj akvan guton petas vi je vano
eĉ se en brulo forna vi suferas.
Al palac-pordoj frapu via mano
sed frapu ĝis la mano eksuferas,
ili: “Kun Di’ neniam vi mizeras!”.
Satulo taksas faston per rikano.
Kredu, kara, al sperta opinio:
riĉec’ kaj karitato jen personoj
renkontiĝantaj kun malsimpatio.
Vi serĉas panon, jen por vi bastonoj:
al Di’ oferu, ĉar la religio
konsolas nin per pacienc-admonoj.
Giuseppe Gioachino Belli, trad. Gaudenzio Pisoni
(el “Elektitaj sonetoj de G.G. Belli”)