LA SONETOJ EN ESPERANTO

KIU NOKTE VAGAS, MORTEN IRAS
Kiaj la akcidentoj! Jen rakonto
pri mi, dum nokto de infera stato,
venanta, laŭ “Fendita Kapo”-strato,
de ŝia domo, haste, post renkonto.
Apud palaco Dorja, dum al monto
mi marŝas de Mari’ en Viol-lato,
glite mi falas kun krist-granda bato
de mia kapo ĉe l’ memoro-fonto.
Dum mi kuŝas ĝislarme suferanta
kaj grandapene nur silabojn vortas
alvenas kaleŝego eleganta.
“Haltu!” servista kri’ abrupte fortas;
sed el kaleŝo venas voĉo vanta:
“Antaŭen, do! kaj mortu kiu mortas”.
Giuseppe Gioachino Belli, trad. Gaudenzio Pisoni
(el “Elektitaj sonetoj de G. G. Belli”)