klik hier - Cranio Sacraal eindwerken

van het autonome zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor een
evenwichtige innerlijke omgeving. Het bevat zenuwcentra voor verschillende
functies, zoals beheersing van hartslag en ademhaling, het reguleren van de
spijsvertering, speekselproductie, urineren en seksuele opwinding. Het
autonome zenuwstelsel is onderverdeeld in twee systemen, het sympathische
en het parasympatische zenuwstelsel. Onder invloed van de sympathicus
gaat men dieper en sneller in- en uitademen, waardoor meer zuurstof
opgenomen en CO2 uitgeademd wordt. De parasympathicus maakt dat
men langzamer gaat in- en uitademen.
De dorsale en ventrale ademhalingsgroepen in de hersenstam reageren op
de gehaltes aan zuurstof en stikstof in het bloed en proberen die constant te
houden. Ze krijgen hun informatie onder andere van sensoren die in de wand
van de halsslagader liggen.
De neuronen voor de inademing liggen in het middenveld van het onderste
deel van de medulla. De neuronen die de uitademing regelen liggen verder
dorsaal en lateraal.
De neuronen sturen signalen naar de tussenribspieren en het middenrif om
hun tempo van spannen en ontspannen te regelen.
De ademhaling wordt voor een deel mechanisch geregeld maar staat ook
onder invloed van hogere processen zoals denken en emoties.
In het bovenste gedeelte van de hersenstam, de pons, liggen hogere
regelstations voor de remming en stimulatie van de ademhaling (locus
ceruleus).
Onder normale omstandigheden bestaat er een zeker evenwicht tussen
zuurstofopname en koolzuurafgifte. Hiervoor moet er een zekere
samenwerking bestaan tussen hart en ademhaling.
5.1.2 Regulering van het hartritme
De hartslag wordt gereguleerd door hormonale actie van het autonome
zenuwstelsel, dat op zijn beurt gereguleerd wordt door de reticulaire formatie.
De sympathicus versnelt de hartslag, de parasympathicus vertraagt de
hartslag. De medulla in de hersenstam bevat een knooppunt van neuronen,
het cardioregulatorisch centrum, dat in reactie op informatie van het
autonome zenuwstelsel, signalen naar de sinusknoop en de atrioventriculaire
knoop in het hart stuurt. Deze signalen reguleren de hartslag, afhankelijk van
de zuurstofbehoefte.
5.1.2.1 Regeling van bloeddruk, ademhaling en hartslag
(Pieter Langedijk, Agnes van Enkhuizen, de parasympathicus)
Bij de regulatie van de hartslagfrequentie en de bloeddruk zijn ook
vegetatieve kernen van twee andere hersenzenuwen betrokken: de nervus
glossopharyngeus en de nervus vagus. Elektrische prikkeling in het caudale
middenveld van de medulla leidt tot bloeddrukdaling (het
depressorcentrum). Als men het overige deel van de formatio reticularis in de
medulla prikkelt, maakt dit dat de bloeddruk stijgt.
37