Architectuur Constructie Actua

Strijd met het water
Eind 2008 startte de THV Van Wellen – MBG met de
voorbereidende werkzaamheden. Een eerste belangrijke uitdaging
was de grondwaterverlaging op het bouwterrein. Geen sinecure
want dat is aan twee zijden omringd door water, het Zegemeer
en de Noordzee. Projectdirecteur Kurt Van den plas (MBG) licht
toe: “De watertafel van het Zegemeer staat op 4,16 meter TAW.
Wij moesten met onze uitgraving op 4,5 meter onder dit niveau
gaan om de kelderverdiepingen te realiseren. Om dit op een
droge manier te kunnen doen, hebben we in eerste instantie een
waterkerende groutwand rond de bouwput gebouwd. Zo’n wand
is echter niet autostabiel, daarom moesten we bij de afgravingen
2 meter aarde tegen de wand laten zitten en vervolgens een talud
van 45° creëren. Binnen de beschikbare ruimte van 10 meter tussen
de oever van het Zegemeer en de inplanting van de gebouwen was
deze uitvoeringsmethode net realiseerbaar. Vervolgens konden
we starten met de bemaling. We hebben gezorgd voor voldoende
retourbemaling, zowel aan de zijde van de Elisabethlaan als aan de
zijde van het Zegemeer. De bemaling wordt continu gemonitord via
peilbuizen. Wekelijks controleren we de waterstand en maandelijks
het chloridegehalte. We moeten er immers over waken dat we geen
ziltwater uit de ondergrond optrekken.
Silka versus torenkraan
Momenteel staan het hotel en 71 appartemtenten - Blok A en B
aan de linkerzijde van het hotel - in de steigers. Dit najaar starten
de funderingswerken voor fase 2. “Op 5 maart 2009 schroefden we
de eerste paal en momenteel zitten de ruwbouwwerken voor fase
1 in de laatste rechte lijn. Bedoeling is dat het hotel bij Pasen 2011
kan proefdraaien en dat de eerste appartementen in mei worden
opgeleverd”, geeft Kurt Van den Plas aan.
Omwille van de strakke termijn opteerde de aannemer ervoor alle
bovengrondse bouwdelen maximaal te prefabriceren. “We hebben
hoofdzakelijk met holle en volle betonwanden gewerkt vanuit de
optiek het aantal handelingen op de werf te beperken.”
Opmerkelijk is echter dat in de appartementen de dragende
wanden in beton werden geschrapt ten voordele van
kalkzandsteen elementen. “Eenvoudigweg omdat we op die
manier de torenkranen konden ontlasten. (zie ook kaderstuk
‘Kranen tellen’). De Silka-elementen worden door een ploeg van
2 geplaatst met een eigen, aangepast kraantje. Iedere morgen
zet een torenkraan de nodige paletten voor hen klaar en enkele
malen per dag wordt het kraantje verplaatst en meer omkijken
is er wat dat betreft niet meer aan. Hadden we betonwanden
gebruikt, dan waren of de torenkranen overbelast of was er
continu een extra torenkraan nodig geweest voor de montage.
In zijn totaliteit komt de keuze voor Silka dus economischer uit.”
79