voor de leerkracht - Ben X.

zijn videoboodschap, vertoond in het kerkgebouw. Act zes van zijn durven begint daar. In
de kerk worden Bogaert en Desmet, samen met al hun passieve collaborateurs, hun laffe
guildleden, nu op hun beurt in hun hemd gezet. Niet letterlijk, maar moreel en spiritueel.
En dan volgt act zeven. Ben verschijnt in levende lijve in de lichtbundel van de projectie
en hij stapt door de middenbeuk van de kerk. Hij toont zijn durf om te blijven leven, om
van het einde een nieuw begin te maken, zijn ultiem wapen waarmee hij het vuile spel van
pestwarriors ontmaskert. Dit gebeurt niet alleen op de scène van de school, maar zelfs op
die van heel Vlaanderen. Tijdens de ontmaskering in de kerk er is een filmploeg aanwezig
die de heropstanding van Ben en de consternatie van de aanwezigen in de kerk opneemt en
nadien uitzendt in de reportage die Ben en zijn familie hebben georganiseerd. Dit is Bens
antwoord op de aanval, maar op een veel hoger level gespeeld. Als een echte level 80 speler
in het reële leven.
Daarna, in de epiloog, zien we Ben zichzelf zijn, samen met zijn Scarlite. De setting
is een paddock waar Ben in een sessie hippotherapie probeert zelfzekerheid op te doen.
Het einde van het dagelijkse oorlog moeten voeren wordt voor hem een nieuw begin. Hij
durft nu met de hulp van zijn medestanders in het reële leven, met zijn moeder in de eerste
plaats, zijn wie hij is: “Ik ben Ben” mogen zeggen. Zijn zijn kan nu een samen-zijn worden
op zijn manier. Hij leert dàt nieuwe zijn met de anderen voelen. De Scarlite in hem heeft
hem geleerd dat om je goed te voelen, je moet leren voelen. Iets wat van een autist als
Ben een ongelooflijke durf vereist. BenX = [Ben Vertriest + moeder + Scarlite]. In die geest
spreekt de moeder na de diagnosesequentie tot de toeschouwer: “Op zeker ogenblik krijgt
ge een stempel: autisme. Voor mij was dat kind gewoon een kind, voor mij was Ben Ben.”
In het slotbeeld met de hippotherapie vraagt Scarlite of hij niet op het paard durft
stijgen. Hij wil dat liever niet en argumenteert: “Die beesten hebben daar toch niet om
gevraagd.” Ben wil de dingen niet zwaar maken. Hij wil ze in hun eigen lichtheid laten
zijn. Dàt, zo heeft hij van zijn moeder en Scarlite geleerd, gebeurt door de dingen vooral
zichzelf te laten zijn: het paard mag een paard zijn, Ben mag Ben zijn. Zo ontstaat er in de
realiteit een speelruimte waarin wie leeft er mag zijn samen met de anderen. Een ruimte
waarin de andersheid (het anders zijn) bestaat, of beter: mag bestaan, kan bestaan. Dat
betekent: leven met zijn of haar aparte eigenheid ten overstaan van én toch samen met de
anderen. Die ruimte vinden, dàt was de quest van BenX. “Het wordt hoog tijd te worden
wie ge zijt”, had Scarlite hem op het einde ingefluisterd. Om die quest tot een goed einde
te brengen, moest hij in Ben Vertriest het programma Durf Om Te Leven downloaden. The
end of the endgame!
BenX . Filmdossier deel leerkracht . Sylvain De Bleeckere
34