voor de leerkracht - Ben X.

waarmee hij dat probleem kan aanpakken. Hij beseft immers dat zijn vijanden Bogaerts en
Desmet verder zullen gaan met hun spel en hem zullen aanpakken zodoende dat hij erover
zijn mond houdt. Zijn spiegelbeeld laat hem in de steek: de nul van het eerste spiegelbeeld
vervaagt nu bijna tot een amorfe figuur die al verslagen is nog voor de strijd is begonnen.
De derde spiegelsequentie brengt de twee vorige tot een conclusie. Na de tweede pestdag
en na de uitwerking van de drug, staat hij weer in de badkamer voor de spiegel: hij kan het
beeld van zichzelf niet meer verdragen en slaat de spiegel aan scherven. In dat beeld steekt
een visuele echo van zijn spiegelbeeld in het glas van het raam in het leslokaal. Nadat hij
alleen achterblijft, na het spel van de vernedering, ziet hij zijn gezicht weerspiegelt in
het glas. Van woede slaat hij het beeld stuk. Het glas gaat eraan. Nu doet hij hetzelfde in
de badkamer: de plaats waar hij iedere morgen trouw zijn rituelen uitvoert om de dag te
kunnen beginnen. Na de tweede pestdag hoeft het niet meer. Hij verwondt zijn handpalm
met een gebroken scherf en ervaart de schoonheid van het bloed, zoals hij het zelf noemt.
De gedachte aan zelfdoding steekt de kop op, maar tegelijkertijd ook die van het verlangen
om te leven met de echte Scarlite. Via het beeldrijm van het spiegelbeeld roept de cineast
de thematiek op van een opgroeiende jongen die vecht voor de aanvaarding van zijn
identiteit. In Archlord vormt de X van BenX een gevaarlijk wapen, een DeathCross; maar in
het echte leven betekent de x een onbekende. Ben worstelt met zijn identiteit en vindt die
niet. Die zoektocht wordt door zijn aangeboren ziekte, het Syndroom van Asperger, en de
ontsporing van de aanhoudende pesterijen gewoon te zwaar. De x vernadert in een 0: “’k
ben niks”. Het enige lichtpunt dat hem staande houdt, is de trouwe aanwezigheid en steun
van zijn moeder die hem aanvaardt zoals hij is en Scarlite die, zoals ze zelf schrijft, blij is
dat hij er is. En op het einde fluistert ze hem toe: “Het wordt hoog tijd om te worden wie
dat ge zijt”. In de uitwerking van die thematiek van de identiteit en de aanvaarding van de
identiteit legt het verhaal de volle nadruk op de aanwezigheid van enkele, zorgende anderen
(zijn moeder vooral, zijn gescheiden vader met zijn nieuwe vriendin, gedeeltelijk ook zijn
schoolkameraad Coppola en de leerkrachten metaal en godsdienst). Aan de andere kant
van de weg staan Bogaert en Desmet, leeftijdsgenoten die gewetenloos Ben iedere anders
zijn ontzeggen. Hun agressie reduceert Bens wezen tot een nul, wat hij gaat verinnerlijken
tot op het gevaarlijke punt van de zelfdoding.
BenX . Filmdossier deel leerkracht . Sylvain De Bleeckere
55