Film En Onderwijs

Vrijdag
Tim is niet van Wengers zijde weg te slaan, ook niet wanneer ze onderweg in de auto door anarchisten
worden bekogeld.
De groep onderschept Karo’s pamfletten; Marco wordt vanwege haar gedrag op het matje geroepen.
Tijdens een waterpolowedstrijd tonen eendrachtige supporters van Die Welle hun fanatisme, maar de
wedstrijd ontaardt in geweld. Zowel in de tribune (waar Karo opnieuw pamfletten verspreidt) als in het
zwembad (waar Sinan zijn uitdager molesteert). De wedstrijd wordt afgelast.
Wenger heeft woorden met zijn vrouw Anke. Zij vindt dat hij te fanatiek opgaat in zijn leidersrol. Ze
slingeren elkaar gemene beschuldigingen toe... Dit lijkt het einde van hun relatie. Hij staat nu alleen aan
de top van het monster dat hij creëerde. Ook Marco en Karo maken ruzie. Hij slaat haar. Daar heeft hij zo
ontzettend veel spijt van dat hij Wenger thuis opzoekt en hem vraagt om alles af te blazen. Wenger vraagt
bedenktijd en roept iedereen op voor een grote bijeenkomst op zaterdag.
Zaterdag
De gebeurtenissen bereiken hun hoogtepunt wanneer Wenger zijn laatste redevoering houdt. Voor het
eerst spreekt hij politieke taal. In vurige retoriek heeft hij het over een verzwakt Duitsland, over de kloof
tussen rijk en arm. Wanneer Marco zich verzet, beveelt hij zijn opgehitste volgelingen om ‘de verrader
te arresteren’.
Plots valt hij uit zijn rol. Op scherpe toon verklaart hij het project ten einde. “Ik ben te ver gegaan. Het is
voorbij.” Een pijnlijk moment. “Dit was fascisme. We dachten dat we beter waren dan de anderen.”
Angst en verbijstering op alle gezichten. Het besef komt hard aan. Té hard voor Tim. Hij schiet een
medeleerling neer en pleegt dan zelfmoord. Verbijsterd blikt Wenger naar het slagveld dat hij heeft
aangericht.
Onder het oog van geschokte omstanders wordt Rainer Wenger afgevoerd door de politie, als in een
droom. Het laatste wat we van hem zien is de radeloosheid op zijn gelaat.
De film eindigt tragisch en gewelddadig. Dat was niet het geval in het werkelijke verhaal, noch in het
boek. Waarom veranderde je het einde?
Denis Gansel: “Ik voelde dat jongeren Die Welle best wel ‘s heel cool zouden kunnen vinden. Ik zag hoe
ze op de filmset de Welle-groet gebruikten om elkaar te begroeten. Ik voelde me als Duits filmmaker
verantwoordelijk om een sterk statement te maken. Ik wil tonen dat fascisme geen spelletje is. Daarom
veranderde ik het einde met de duidelijke bedoeling om het publiek te shockeren.”
We leren de groep leerlingen en hun achtergrond beter kennen tijdens scènes in de discotheek en in
de huiskamers. ‘Buiten de schoolmuren’ ontdekken we nieuwe aspecten van hun leven. Binnen de
klasmuren treffen we arm en rijk naast elkaar; Oost-Duitsers, Turken, rebellen, behoudsgezinden, enz.
Het is in het klaslokaal dat de confrontaties op de spits worden gedreven.
Regisseur Dennis Gansel: “Dit zijn jongens waar co-scenarist Peter Thorwarth en ik mee op school
zaten. Dit zijn de leraars die wij hadden of die we graag gehad zouden hebben. Door het verhaal te
baseren op zulke figuren behielden we een band met de werkelijkheid.”
De groep jongeren wordt tot leven gebracht door een ensemble cast: een groep acteurs die tot één
uniform geheel versmelten. Er werd een jaar gezocht om een cast samen te stellen met charismatische
acteurs die zowel in het klaslokaal als in het waterpoloteam geloofwaardig ogen.
31