Film En Onderwijs

“Oh nee, niet wéér over Het Derde Rijk. We weten het nu wel. De naziʼs waren
stom. Maar we kunnen ons niet schuldig blijven voelen voor iets dat wij niet gedaan
hebben. En een dictatuur in Duitsland is nu niet meer mogelijk. Wij zijn intussen
slimmer geworden.”
(Uit DIE WELLE: reactie van een leerling die te horen krijgt dat er in de klas
een politieke discussie zal gevoerd worden.)
+
+
Die Welle vertelt een klassiek ‘leerling-tovenaar’-verhaal met een sterke politieke bijklank.
De leerling tovenaar
Een oude tovenaar verlaat op een dag zijn werkplaats en geeft zijn
leerling tijdens zijn afwezigheid een klusje: het atelier is dringend aan
een poetsbeurt toe.
De leerling tovenaar houdt het saaie werk al gauw voor bekeken en neemt
zelf de touwtjes in handen: met een spreuk uit het toverboek wekt hij de
bezem tot leven. Zo kan die al het werk voor hem opknappen. Maar de
leerling heeft het toveren nog niet onder de knie; hij kan de bezemsteel
niet in bedwang houden. De bezem blijft maar water aanvoeren. Al gauw
staat het atelier onder water. En er komt nog steeds geen einde aan de
watervloed.
Ten einde raad grijpt de leerling een bijl en hakt de bezem in stukken. Maar
dat is het begin van nog meer ellende: elk stuk komt apart tot leven, grijpt
een emmer, en het water stroomt nu nog overvloediger dan voorheen. Het
hele atelier, inclusief de leerling, dreigt ten onder te gaan in een enorme
vloedgolf.
Net op tijd komt de oude tovenaar terug. Hij verbreekt de betovering en
de rust keert terug in het atelier. Bij het zien van de ravage twijfelt de
tovenaar: zal hij de leerling woedend de laan uitsturen of hem minzaam
een vermaning geven, omdat hij de gevolgen van zijn ijdele enthousiasme
niet kon inschatten?
| Leerling Tovenaar
+
+
7