Criminele jongeren aan het woord over vrienden ... - Bureau Driessen

criminelen dan houdt dat een groot risico in. Op deze mechanismen wordt in het
volgende hoofdstuk nader ingegaan.
In dit onderzoek zal gekeken worden of deze netwerktheorie inderdaad een
bijdrage levert aan het verklaren van de hoge (allochtone) jeugdcriminaliteit
onder jongeren.
De volgende onderzoeksvragen zijn hiertoe geformuleerd:
Onderzoeksvraag 1.
Is het inderdaad zo dat de sociale netwerken waaraan allochtone jongeren
deelnemen voor hen het risico bepalen om crimineel te worden en te blijven? Of
bieden alternatieve verklaringen, zoals de culturele oriëntatie van de jongere, de
sociaal economische positie van de jongere, de aanleg van de jongere of de
sociale controle door de ouders een betere verklaring?
Daarnaast wordt in het onderzoek aandacht geschonken aan de interventies op
jeugdcriminaliteit door de politie. Een doelstelling van het onderhavige onderzoek
is de effectiviteit van het politieoptreden in verband met criminele (allochtone)
jongeren te vergroten. Daartoe wordt op de eerste plaats nagegaan onder welke
omstandigheden jongeren terechtkomen in deviant gedrag en criminaliteit en op de
tweede plaats wordt het succes van politie-interventies vastgesteld. Dit leidt tot de
tweede vraag:
Onderzoeksvraag 2. Welke typen politiële interventies zijn succesvol? Is het te
verwachten dat interventies, waarin expliciet aandacht gegeven wordt aan de
sociale netwerken van allochtone jongeren en aan communicatieproblemen op
basis van cultuurverschillen, effectiever zijn dan de gebruikelijke interventies?
Onderzoek
Het onderzoek volgt twee sporen. In één deel worden jongeren die met de
politie in aanraking zijn gekomen door middel van interviews op twee tijdstippen
een jaar gevolgd (follow-up politie-interventie). In dit deel van het onderzoek
wordt vooral op onderzoeksvraag 2 een antwoord gezocht. In dit rapport wordt aan
de jongeren uit dit deelonderzoek gerefereerd als ‘criminele jongeren.’ Hoewel ze
in contact zijn geweest met de politie en zijn opgenomen in het JCO (hier later
meer over) geldt voor de meesten van hen dat zij (nog) niet als ‘criminelen’
gekenschetst kunnen worden. Toch is in dit rapport steeds sprake van ‘criminele
jongeren’ om hen te onderscheiden van de ‘scholieren’ die in het ander
deelonderzoek aan bod zijn gekomen. In dat deelonderzoek wordt door middel
van een cross-sectioneel onderzoek een vergelijking gemaakt tussen (proto-)
criminele en niet-criminele scholieren. Dit is gebeurd door kinderen van de
laatste klas van de basisschool klassikaal te enquêteren. De op 12-jarige leeftijd
ondervraagde scholieren zullen op 15-jarige leeftijd opnieuw ondervraagd
worden. Met het scholierenonderzoek wordt vooral een antwoord op
onderzoeksvraag 1 gezocht. In hoofdstuk 3 worden kort de resultaten van dat
onderzoek besproken.
3