POTGIETER-MA-TR02-81.pdf

1975 woon sy afwisselend in Suriname en Nederland. Voor die onafhanklikheid van Suriname is
Roemer redaksielid van die linkse opinieblad Fri Sranan (Vry Suriname) en vanaf 1973 tot 1977
is sy as kulturele attaché verbonde aan die Surinaamse ambassade in Den Haag, onder meer as
hoofredaktrise van die politieke blad Nieuw Suriname vir diplomate. In 1975 vestig sy haar
permanent in Den Haag en begin sy te skryf aan die roman Over de gekte van een vrouw; een
fragmentarische biografie (1982), wat tot onlangs haar bekendste werk was. Die werk van Astrid
Roemer omvat verskillende genres. Sy produseer digbundels, romans, novelles, toneelstukke,
radiodramas en ’n verskeidenheid kortverhale.
Het centrale thema in haar werk is het zoeken naar het eigene; een zoektocht waarbij
persoonlijke en sociale obstakels, zoals racisme en seksisme, overwonnen moeten worden.
Roemers thema’s en motieven zijn een logisch voortvloeisel van haar analyse van het
verschijnsel macht. Dit machtsparadigma omvat interpersoonlijke machtsverschillen, de
machtshiërarchie tussen groepen, en de cultuur van groepen mensen (Redmond, 1993:42).
Vervolgens word daar in voëlvlug na Roemer se romanoeuvre verwys. Roemer debuteer met die
digbundel Sasa: mijn actuele zijn (1970), wat verse in Sranan tongo en in Nederlands bevat onder
die skuilnaam Zamani. Die Swahili woord Zamani beteken “… waaruit ik geworden ben, waarop
ik zal terugvallen” (Van Kempen, 1991:2). Haar eerste roman, Neem my terug Suriname, verskyn
in 1974 en volg die ontwikkeling van ’n jong Surinamer en sy strewe om ’n eie lewe te lei. Haar
volgende roman, Over de gekte van een vrouw; een fragmentarische biografie, verskyn eers in
1982. Hierin doen die outeur afstand van haar Afrika-nom de plume Zamani: “Ze realiseert zich
dat ze niet naar Afrika terug hoeft te gaan om haar wortels te zoeken: de banden met haar
Afrikaanse voorouders zijn nooit losgesneden; Suriname is immers rijk aan Afrikaanse tradities”
(Redmond, 1993:43). In hierdie roman word die leser voorgestel aan ’n wêreld van rituele, soos
die inisiasie van meisies en kragte van metafisiese oorsprong. In Mei 1983 herskryf Roemer haar
eerste roman Neem mij terug Suriname (1974) onder die titel Nergens Ergens en die roman word
nou gesitueer tydens die Desembergebeurtenisse in Suriname na die militêre coup in 1980. In
1987 volg een van Roemer se lywigste romans, Levenslang Gedicht (1987a). In hierdie roman rig
die vroulike eerstepersoonsverteller haarself tot haar vriendin wat tydens ’n ongeluk omkom. Sy
vertel die verhaal van haar jeug in Paramaribo, van ’n vader wat sy nooit geken het nie, van haar
huwelik en van haar liefdesverhouding met haar vriendin.
In 1996 verskyn Gewaagd leven, die eerste teks in haar trilogie rondom die resente
geskiedenis van Suriname. Hierin word in nege impressionistiese terugblikke die pad na
volwassenheid van die jong Kreool Onno Mus gevolg. “Met zijn lijdensweg stelt de schrijfster de
7