materiaalzending “Bollen en Knollen” - MEC Nijmegen
materiaalzending “Bollen en Knollen” - MEC Nijmegen
materiaalzending “Bollen en Knollen” - MEC Nijmegen
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zing<strong>en</strong> als de l<strong>en</strong>tezon schijnt, want nu wordt je vast ziek van de koude”. “Dat is niets”, zei<br />
het koppige viooltje, “ik wil de sneeuw zi<strong>en</strong> <strong>en</strong> ik ga toch met jullie mee”.<br />
Als Prinses L<strong>en</strong>tebloem nu maar vlug komt, dacht het sneeuwklokje, anders gebeur<strong>en</strong> er nog<br />
ongelukk<strong>en</strong> met ons viooltje. Maar Prinses L<strong>en</strong>tebloem had zoveel werk om Koning Winter te<br />
verjag<strong>en</strong> dat ze nog steeds niet op de aarde was aangekom<strong>en</strong>. Toch hadd<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele<br />
sneeuwklokjes al hun eerste sprietjes door het zand geduwd. En het stoute viooltje werd zo<br />
kwaad – omdat het te langzaam groeide – dat het al zijn wortels rekte <strong>en</strong> strekte om zoveel<br />
mogelijk water te drink<strong>en</strong>.<br />
Het groeide <strong>en</strong> groeide <strong>en</strong> to<strong>en</strong> het eindelijk bov<strong>en</strong> de aarde kwam, was de sneeuw al<br />
gesmolt<strong>en</strong>. “Nu heb ik nog ge<strong>en</strong> sneeuw gezi<strong>en</strong>”, huilde het viooltje <strong>en</strong> snikk<strong>en</strong>d nam het zijn<br />
viool <strong>en</strong> speelde e<strong>en</strong> treurig wijsje. To<strong>en</strong> de krokuss<strong>en</strong> het viooltje hoord<strong>en</strong> spel<strong>en</strong> schot<strong>en</strong><br />
ze verschrikt wakker. ”Wij hebb<strong>en</strong> te lang geslap<strong>en</strong>”, riep<strong>en</strong> ze opgewond<strong>en</strong>. “Wat zal<br />
Prinses L<strong>en</strong>tebloem ontevred<strong>en</strong> zijn!” <strong>en</strong> uit angst stak<strong>en</strong> ze onmiddellijk hun blaadjes door<br />
de grond. “Zie je nu wat er gebeurt”, zeid<strong>en</strong> de sneeuwklokjes, “je gaat de andere<br />
l<strong>en</strong>tebloem<strong>en</strong> ook wakker mak<strong>en</strong> <strong>en</strong> die zull<strong>en</strong> door jouw schuld ziek word<strong>en</strong> van de kou”.<br />
Maar het viooltje luisterde niet <strong>en</strong> speelde luider <strong>en</strong> luider zodat alle l<strong>en</strong>tebloem<strong>en</strong> het<br />
hoord<strong>en</strong>. Anemoon, paasbloem<strong>en</strong>, meiklokjes <strong>en</strong> tulp<strong>en</strong> maakt<strong>en</strong> zich al klaar om naar de<br />
zon te groei<strong>en</strong>. To<strong>en</strong> het viooltje de volg<strong>en</strong>de dag nog meer liedjes wilde spel<strong>en</strong>, was het<br />
helemaal stijf geword<strong>en</strong> van de kou <strong>en</strong> kon niet meer beweg<strong>en</strong>. Daarbij blies de wind nog zo<br />
stevig dat de viool op de grond viel <strong>en</strong> in ti<strong>en</strong> stukk<strong>en</strong> brak.<br />
Gelukkig is Prinses L<strong>en</strong>tebloem to<strong>en</strong> aangekom<strong>en</strong>, zodat de sneeuwklokjes de l<strong>en</strong>te<br />
mocht<strong>en</strong> inluid<strong>en</strong>. De krokuss<strong>en</strong> war<strong>en</strong> wel wat vroeg dat jaar, maar het l<strong>en</strong>tezonnetje lachte<br />
h<strong>en</strong> toe <strong>en</strong> dat gaf hun moed om verder te groei<strong>en</strong>. De andere l<strong>en</strong>tebloem<strong>en</strong> werkt<strong>en</strong> zich nu<br />
naar bov<strong>en</strong>, alle<strong>en</strong> de tulp<strong>en</strong> blev<strong>en</strong> nog wat slap<strong>en</strong>.<br />
En het viooltje…? Het werd weer helemaal beter door het lekkere warme zonnetje; maar e<strong>en</strong><br />
nieuwe viool heeft het van Prinses L<strong>en</strong>tebloem niet gekreg<strong>en</strong>. Dat was de straf voor het<br />
ongehoorzame viooltje.<br />
Bea Gevaert<br />
Uit het boek ‘Standaard vertelboek, L<strong>en</strong>te <strong>en</strong> Zomer, Deel II.<br />
39