De ware hoop en verwachting ISRAELS - Bosch.pdf

gelijk ze gedaan hadden bij zijn leven. Om deze goede zaak te houden, vermaant hij
hen (Jozua 23, 6) „zo weest zeer sterk om te bewaren, en om te doen, alles wat
geschreven is in het Wetboek van Mozes, opdat u daarvan niet af wijkt, ter rechter nog
ter linker hand.” Zo vermaant de koning David zijn opvolger Salomo, 1 Koningen 2:
3. „En neem waar de wacht des Heeren uws (Gods, om te wandelen in zijns wegen,
om te onderhouden Zijn inzettingen en Zijn geboden en Zijn rechten en Zijn getuigenissen,
gelijk geschreven is in de wet van Mozes, opdat gij verstandelijk handelt in al
wat gij doen zult, en al waarheen gij u wenden zult.” Nu vindt men nergens in de
Heilige Bladeren, dat de mens verplicht wordt tot het gehoorzamen van een
zogenoemde mondwet.
Ten 2de, als het volk geleerd werd, geschiedde zulks uit het Wetboek, gelijk u
zien kunt, wanneer de Koning Josafat in het 3 de jaar zijner regering voornam te laten
leren in de steden van Juda, en daartoe ontbood de Vorsten, de Leviten, en de Priesters,
gelijk tot zijn lof is aangetekend, 2 Kron. 17, zo staat er vers, 9: „En zij leerden in
Juda, en het wetboek des Horen was bij hen, en zij gingen rondom in alle steden van
Juda, en leerden onder het volk.”
Ten 3de wordt het tot roem der Koningen aangetekend, als ze zich gedroegen naar
de geschreven Wet, zo lezen wij van Amazia, 2 Kron. 25: 3, 4. „Het geschiedde nu als
het Koningrijk aan hem gesterkt was, dat hij zijn knechten, die de koning zijn vader
(Joas) geslagen hadden, doodde, doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed
gelijk in de Wet, in het boek van Mozes geschreven is,” namelijk Deuter. 24: 16, daar
de Heere geboden heeft, zeggende „De Vaders zullen niet sterven om de kinderen, en
de kinderen zullen niet sterven om de vaders.
Ten 4 de wij zien 2 Koningen 17: 15, dat de oorzaak van Israëls wegvoering naar
Assyrië is geweest, het verwerpen van des Heeren inzettingen, en Zijn verbond dat Hij
met hun vaderen gemaakt had, en van hen wordt tot een eeuwige schande gezegd, vers
34 en 37. „Zij vrezen. de Heere niet, en zij doen niet naar hun inzettingen, en naar hun
rechten, en naar de wet, en naar het gebod, die hij u (NB.) geschreven heeft.” Daar
ziet gij, dat de oorzaak van hun wegvoering was, dat ze de Heere niet vreesden, noch
dienden, naar hetgeen hij hun geschreven heeft.
Ten 5 de , wanneer Hilkia de Hogepriester het verloren handschrift van Mozes
Wetboek in een van de tempelvertrekken vond, en hetzelve voor het aangezicht van de
koning Josia gelezen werd, en de koning hetzelve gehoord hebbende, zo scheurde hij
zijn klederen, en waar om, omdat des Heeren grimmigheid groot was, die over hen
uitgegoten was, om zegt de koning, dat onze vaders niet hebben gehouden het woord
des Heeren, om te doen naar al hetgeen dat in dat boek geschreven is, en wanneer de
koning, nevens al het volk zowel kerkelijken als wereldlijken een verbond maakten
voor des Heeren aangezicht, om de Heere na te wandelen, zich verbonden om te doen
de woorden des Verbonds, die in datzelve boek geschreven zijn, gelijk men dit zien
kan 2 Kron. 24: 1431. Verbindende zich plechtig aan het gehoorzamen van de
geschreven wet, gelijk de koning zich naar dit verbond gedroeg, als hij tot het ganse
volk zeide, houdt de Heere uw God Pascha, gelijk in dit boek des Verbonds
geschreven is.
Ten 6 de , nadat het volk uit Babels gevangenis was weder gekeerd, werd de
vervallen kerk en burgerstaat hersteld naar de geschreven wet, gelijk men zien kan
Ezra 6: 18 en Nehemia 8: 15. „En zij vonden in de wet geschreven, dat de Heere door
de hand van Mozes geboden had, dat de kinderen Israëls in loofhutten wonen zouden
op het feest in de zevende maand.” En in het 16 e vers zien wij, dat zij het deden, als er
geschreven is, zie ook na hetgeen in het 13 e hoofdstuk vers 13, daar het op dezelve
wijze gebeurde. Waarom alle vermenging van volken van hen scheidde. Oordeel nu
44