De ware hoop en verwachting ISRAELS - Bosch.pdf

KOOPMAN.
Ten eerste, als een afhankelijk schepsel, dat in alles afhing van zijn Maker.
Ten tweede, hier uit volgde een verplichting om God als zijn oenige oorzaak te lieven,
en als zijn enige Heer en Wetgever te gehoorzamen. Zolang als de mens zich naar
deze regel gedroeg, stond hij in, en was bekleed met zijn eigen gerechtigheid, en
verkreeg, daaruit het recht en vrijmoedigheid om voor Gods aangezicht te verschijnen,
en in Zijn gemeenschap te verkeren.
RABBI.
Onze Rabbijnen merken aan, dat de Heere bij het volbrengen van elke dag Zijn werk
zag, en zegt dat het goed was, en zulks staat er niet bij het scheppen van de mens,
waar uit ze besluiten: dat al de zichtbare schepselen buiten de mens, bij de schepping
ontvangen hebben en gesteld in dat goed, dat de wijze Schepper hun verordend had,
maar dat de Heere God voor de mens nog een goed verordend had, hetwelk Hij in de
schepping niet ontvangen had, en daarom bij het scheppen van de mens niet sprak en
gezegd heeft, dat het goed was.
KOOPMAN.
Dat komt mij niet ongerijmd voor, want indien Adam aan de eis van het verbond
voldaan had, zo zou hij iets verdiend hebben, of dat hij nog niet bezat, of daar hij geen
recht toe had.
RABBI.
Terwijl u spreekt van een verbond, waar in Adam voor de val gestaan heeft, wil ik wel
wat nader met u daarover spreken, want daar verschillen wij veel. Om maar mijn
gedachten hier tegen te vertonen, hoe kan het begrepen worden, dat de mens met God
in een verbond zou gestaan hebben, daar de mens buiten aanmerking van een verbond
verplicht was, zijn Schepper in alles te gehoorzamen.
KOOPMAN.
Als dat doorgaat dat daarom de mens met God in geen verbond kan treden, moet
volgen, dat de mens nooit met God in een verbond kan treden; omdat de mens nooit
buiten verplichting van gehoorzaamheid kan begrepen worden. En nochtans zijn
verbonden tussen God en de mens in vervolg gemaakt, en hier vervalt ook mede, of
iemand tegen brengen mocht, dat die verbonden maken, voor het maken der
verbonden, onafhankelijk moeten zijn.
RABBI.
Echter tot het maken van een verbond, behoort de eis des verbonds voorgedragen te
worden, en dan van de zijde des mensen een vrijwillige toestemming aan de eis des
verbonds, gelijk geschied is, bij het oprichten van het Sinaïtisch verbond, te zien Ex.
19, en 24, en zulks vinden wij niet, dat geschied is van de zijde van God, noch van de
zijde van Adam.
KOOPMAN.
In de plechtige verbondmaking aan Sinaï had zulks een bijzondere rede, want nu zou
de Heere niet alleen een nationale kerk oprichten, maar ook het Israëlitische volk tot
een erfenis maken, en geven het land der Kanaänieten, hierop maakte de Heere met
hen een verbond, op welks betrachting dat gehele volk geruste bezitters van hun
erfenis zouden wezen. Daarom werd de eis en de toestemming plechtig beschreven,
48