De ware hoop en verwachting ISRAELS - Bosch.pdf

haar verkorte reden (niet wel verstaan kunnende worden) heeft dezelve in zijn
hogeschool beginnen uit te leggen, in het jaar na Christus geboorte 367. En heeft alle
jaren twee onderdelen verklaard, alzo dat hij in de tijd van 60 jaren, welke hij die
school bestuurd heeft, de Misna tweemaal heeft uitgelegd, en heeft daarvan 35
verhandelingen bijgeschrift nagelaten. En dat hem in dat hoge ambt, in die school
opgevolgd is, een Marremar, in het jaar 427, met Mar, de zoon van Raf Asse,
benevens hun metgezellen, dewelke dit begonnen werk voltrokken hebben in 73 jaren,
zijnde het 500e jaar na de geboorte van Christus. Dit verschilt in tijd niet veel, met het
verhaal van de schrijver van het boek Juchasin, die zegt dat Marremar, en Mar de
zoon van Raf Asse, benevens hun medegezellen, de Talmud hebben verzegeld met de
inzettingen, besluiten en gewoonten, welke de wijzen van alle eeuwen verordineerd en
vastgesteld hadden, tot hun tijd toe; hetzelve hebben verzegeld in het jaar 4265 na de
schepping der wereld, hetwelk zou wezen het jaar 505 na de geboorte van Christus.
Wat de taal betreft, waarin de Gemara geschreven is, het is daar niet mee als met de
Misna. Want hoewel de Misna met een verkorting geschreven is, hetwelk veel
duisterheid en dubbelzinnigheid maakt, zo is het echter zuiver Hebreeuws. Maar zo is
het met de Gemara niet, want naar het getuigenis derzelver onderzoekers, is het
beschreven in gans onzuiver Chaldeeuws, vermengd met een oneindig getal woorden
uit andere talen, als Perzische, Arabische, Griekse en Latijnse. Rabbi Mozes
Maimonides noemt die spraak de Aramese, en zegt dat die taal of spraak is samen
gemengd uit andere talen, en bij de Babylonische volken in die tijd in gebruik was.
Het wordt ook genoegzaam zeker gehouden, als dat de Gemara de gehele Misna niet
verklaard, maar vele zaken onverklaard heeft gelaten. Er wordt verzekerd, dat er wel
27 boeken van de Misna zijn die de Gemara onverklaard gelaten heeft. Tot dusver in
het algemeen over de Talmud, om te begrijpen haar gedaante.
Hoe een grote achting dat de Joden daarvoor hebben, kan blijken, als ze zeggen dat er
niets is, dat de allerheiligste Talmud te boven gaat. Het is althans zeker, dat zij de
mondwet gelijk stellen met de geschreven wet, als blijkt uit het zeggen van Rabbi
Aben Ezra, namelijk, dat er geen onderscheid was tussen die twee wetten. Maar daar
zijn er die houden dezelve boven de geschreven wet, want de auteur van het boek
Ammude Gola drukt zich niet duister uit, als hij zegt: „gij zult niet menen dat de
geschreven wet, de grondslag van onze godsdienst is, maar veel meer de wet die bij
monde overgeleverd is, want op de mondelijke wet is het verbond gemaakt." Ja zelfs
zeggen de Joodse meesters, dat de mondwet de grondslag van de geschrevene is,
gelijk Rabbi Bedild zegt, het fondament der beschrevene wet, is de wet bij monde
overgeleverd, omdat de beschrevene niet dan door de mondwet kan verklaard worden.
Ja zij vergelijken de Bijbeltekst bij water, de Misna bij wijn en de Gemara bij de saus.
Wat reden de Rabbi gaf, waarom dat zijlieden dat "roemruchtig werk, hetwelk
verscheiden folianten beslaat, voor Goddelijk houden. De reden dewelke ik daartegen
had, om hetzelve als zodanig te verwerpen, zijn in de 3 eerste samenspraken vervat.
Maar dewijl hier gesproken wordt van een boek, hetwelk buiten de Bijbel, bij de
Joden voor Goddelijk wordt gehouden, en hetzelve is ter toets gebracht, dat ik hier
ook voor de waarheidzoekende lezer, kort wil bijvoegen, wat, dat men heeft te
oordelen van de Turken hun Alkoran (Koran) , dewelke van hen mede boven de
Bijbel, voor Goddelijk wordt aangenomen, een werk voortgekomen tussen de zesde en
zevende eeuw, door een Arabier, genaamd Mahomed (Mohammed), geboren in
Mekka, wiens afkomst gerekend wordt van Ismaël Abrahams zoon. Mahomed noemt
dit zijn boek de Alkoeraan, of Al- Koran, en zegt zoveel (naar het oordeel der
6