oktober 2010 - De Panne

Nostalgie
Honderd jaar geleden legde hij als land-
meter de nieuwe grenzen tussen Adin-
kerke en De Panne vast. Als onderwijzer
wist hij nog meer grenzen te verleggen.
Geen wonder dus dat er een straat en
een plein naar hem werd genoemd. Op
7 september 1960 schreef een hoger of-
ficier van het Belgische leger en tevens
oud-leerling: “Een groot man is heenge-
gaan te Adinkerke, wellicht de grootste
uit de hele Westhoek.”
Meester Vlaemynck,
een begrip in de onderwijswereld
“Iedereen was een beetje bang van Meester Vlaemynck;
hij had dwingende ogen die veel gezag uitstraalden”
Hem verder aan u voorstellen hoeft waar-
schijnlijk niet meer: Gabriel Vlaemynck, be-
ter gekend als Meester Vlaemynck.
Maar wie was Meester Vlaemynck? In elk
geval meer dan een gewone onderwijzer.
De Panne Leeft ging op onderzoek, en ont-
dekte al gauw dat hij een begrip was in de
onderwijswereld.
Naast zijn gewone dagtaak gaf hij vol over-
gave avondles aan volwassen. Die waren
maar tot 14 of 15 jaar naar school gegaan
en dus niet genoeg onderricht om deel te
nemen aan toelatings- en bevorderings-
examens voor bijvoorbeeld de N.M.B.S.,
de RTT, de douane, de Rijkswacht en de
militaire school.
De meeste oud-leerlingen van toen blijven
hem voor zijn bijlessen uiterst dankbaar. Wij
noteren hier graag enkele anekdotes rond
de persoon ‘Meester Vlaemynck’ zoals hij
door iedereen met ontzag werd genoemd.
Oud-leerling Henri Dequeecker vertelt:
- “Hij was een strenge leraar die geen te-
genspraak duldde.”
- “Op een dag kwamen twee dronken broers
de speelplaats
opgerend… De ene had een Engelse sleu-
tel in de hand, de andere een mes. Zowel
leerlingen als schoolmeesters vluchtten in
paniek de klassen binnen. Meester Vlae-
mynck stapte resoluut met rechte rug de
speelkoer op, ging naar hen toe en wees
met zijn vinger naar de schoolpoort … Zon-
der ook maar zijn stem te gebruiken dropen
de twee af. Iedereen was een beetje bang
van Meester Vlaemynck. Hij had dwingen-
de ogen die veel gezag uitstraalden.”
- “Om voor donker thuis te zijn mochten de
leerlingen uit de Moeren in de winter een
uur vroeger naar huis. Ze dienden het ver-
loren uur thuis in te halen door het maken
van extra taken wiskunde.” Hetzelfde ver-
haal in de zomer: zwakke leerlingen kregen
voor de hele periode van de zomervakantie
vraagstukken te verwerken uit het befaam-
de wiskundeboek van Duhaut.”
- “Toen ik in 1939 in Adinkerke kwam wo-
nen, sprak ik enkel Frans. Daarom kwam
ik in een klas lager terecht. De laatste twee
studiejaren kreeg ik les van Meester Vlae-
mynck waar ik enorm veel bijleerde.
Toen ik op mijn 14de als gewone werkman
moest gaan werken, kreeg ik avondles-
sen van Meester Vlaemynck. Door hem
slaagde ik in verschillende examens aan
de ‘IJzeren Weg’ (spoorwegen, red.). Eerst
werd ik stoker, later via bevorderingsexa-
mens treinwachter en opsteller. Uiteindelijk
eindigde ik mijn carrière als stationschef in
Adinkerke in de jaren 1972 tot 1981. En dit