oktober 2010 - De Panne

heb ik uitsluitend aan Meester Vlaemynck
te danken! Ik blijf hem daarvoor mijn hele
leven dankbaar… Zijn doodsprentje hou ik
daarom altijd op zak, al meer dan 49 jaar
lang! Samen met het krantenknipsel dat
toen in de krant verscheen, kijk maar…”
- “Ik deed als kind een vakantiejob in de
Meli: met ezel en kar vervoerde ik gerief
door het pretpark. Toen ik na de zomer van
1939 de school hernam en een moment
minder aandachtig de les volgde, sprak
Meester Vlaemynck mij aan met deze
woorden: “Henri, u hebt duidelijk niet veel
bijgeleerd van dat beestje in de zomer!”
Van zijn stiefdochter, Clara Hernaert, ver-
nemen we:
- “Op de jongensschool werd slechts één
meisje toegelaten: zijn dochter Maria Vlae-
mynck. Hij was namelijk van oordeel dat
enkel zijn school voldoende niveau had.”
- “Wanneer jongens na de lagere school
naar het College van Veurne trokken, kre-
gen ze steevast de opmerking “U komt zeker
recht uit de klas van Meester Vlaemynck?”,
waarop ze fier “Ja” antwoordden.”
- “Hij was helemaal verbonden met de
school, hij woonde er zelfs met zijn gezin.”
- “Als hij op vraag van de ouders bijles Frans
moest geven, gaf Meester Vlaemynck wis-
kundeles in het Frans. Zo leerde de leerling
twee vakken ineen… Frans en wiskunde!”
- “Na zijn pensioen liet het lesgeven Mees-
ter Vlaemynck nog niet los. Hij verhuisde
naar de De Pannelaan en bleef volwas-
senonderwijs geven. Mijn moeder kon niet
verhinderen dat haar hele huis vol mensen
zat. Een groep in de voorplaats, een andere
groep in de woonkamer en nog een groep
in de keuken … bij regenweer liep er dan
een slijkspoor van voor naar achter door de
woning, maar dat deerde Meester niet, als
hij maar kon lesgeven!”
- “Dikwijls kwamen ouders aanbellen met
een geslachte kip of een konijn als bedan-
king…”
“Op de jongensschool werd slechts één meisje toegelaten:
dochter Maria Vlaemynck, hij was namelijk van oordeel dat
enkel zijn school voldoende niveau had”
- “Hij bleef lesgeven tot de laatste dag: de
laatste leerling die een afspraak met hem
had, Arlette, vernam het nieuws van zijn
dood net voor ze naar de les vertrok.”
- “Niet enkel Adinkerkenaren, ook streek-
genoten kregen les van hem, waaronder
Arthur Blanckaert, de latere zanger Will
Tura!”
- “Tijdens de bezetting bleef hij jongeren
onderwijzen, ook uit naburige gemeenten,
hij werd een begrip in de hele streek.”
- “Tijdens de oorlog werd hij op een bepaald
ogenblik door rijkswachters opgepakt en
naar de kazerne in Veurne gebracht, enke-
le dagen erna gaf hij ook al les aan hen die
hem oppakten!! Na de oorlog kwamen ze
hem hiervoor nog eens bedanken.”
Ook geboeid door de verhalen rond deze
persoon die ruim 30 jaar lesgaf aan school-
kinderen en volwassen?
Grasduin dan in één van volgende naslag-
werken:
- Adinkerke, geschiedenis en volksleven,
Gery Florizoone
- 1000 jaar Adinkerke 992 – 1992, Norbert
Desiere
- De Landelijke Gemeente Adinkerke, 1944
-197’, Eva Costenoble
Dank aan Jean-Pierre Vermote, Henri De-
queecker en Clara Hernaert.
Identity Kit
Gabriel Vlaemynck werd op 9 juli 1887 in
Langemark geboren. Hij studeerde aan de
normaalschool van Torhout voor onderwij-
zer. In 1906 werd hij eerst interim-onderwij-
zer en later, in 1917 volgde hij zijn vader op
als schoolhoofd in de gemeentelijke lagere
jongensschool van Adinkerke. Die functie
zou hij gedurende 28 jaar met passie en
overgave vervullen. Naast zijn diploma van
onderwijzer behaalde hij ook het diploma
van landmeter.
“Tijdens de oorlog gaf hij les
aan rijkswachters die hem
oppakten”