Business Spiritualiteit - Nieuwe dimensies

Bij zo’n oefening hebben de meeste deelnemers de neiging
stereotypen te roepen, maar toch is de boodschap
duidelijk. Men vindt (van zichzelf) dat managers vooral
gericht zijn op sturing en beheersing in een hiërarchische
context en vooral gefocust zijn op kosten en efficientie.
In het rijtje ‘vernieuwing’ staan woorden als creativiteit,
innovatie, passie en evolutie, die meer met
spiritualiteit worden geassocieerd dan met rationaliteit.
Vervolgens stel ik de vraag of we vernieuwingsmanagement
als een oxymoron moeten zien, die een heikel dilemma
oproept. Kunnen managers vernieuwen? De conclusie
van het debat is meestal dat vernieuwing wel
degelijk gemanaged kan worden, maar dat de rolopvatting
van de manager dan flink op de schop moet.
Het vernieuwingsdilemma
Van mensen wordt vaak gezegd dat ze gewoontedieren
zijn. Als we eenmaal geleerd hebben dat een bepaald gedrag
bevredigend of succesvol is, volharden we al snel in
dat gedrag. Denk maar aan eet-, drink- of rookgewoontes.
Langzaam maar zeker, zonder dat we er erg in hebben,
worden we de gevangene van dat herhaalgedrag en
de slaaf van ons eigen gedrag, onze denkpatronen, bezittingen,
en ons ego.
Deze opvatting over individuen wordt al snel op organisaties
geprojecteerd. Ook zij zouden ‘van nature’
last hebben van de habit trap, zoals Robert Waterman dit
noemt. Deze habit trap maakt vernieuwing zo moeilijk4
. En dat terwijl vernieuwing wel noodzakelijk is,
omdat evolutie en vernieuwing de essentie zijn van het
leven.
Van mensen wordt ook beweerd dat ze in hun aard
18 gerrit broekstra