Meertaligheid in de Gouden Eeuw - KNAW

Meertaligheid in de Gouden Eeuw
ick weet niet wat het is met onse Nederlanders,
Want nevens hare taal soo spreken sy noch anders,
Het is haar niet genoegh te spreken hare taal,
sy spreken Frans, end’ schots, Latijn, end’ als de Waal.
sy weten ’t als een kock te menghen, end te scherven,
Om soo quansuys wat eers by and’re te verwerven,
De eene seyd, bon jour, mijn Heer, de and’re weer
seyd bona dies, Heer, end’ swets soo even seer.
De grace, neen, Monsieur, excuse moy sy spreken,
End doen niet anders als wat Frans den hals te breken,
Dan koomter oock Señor, end’ maackt den spaanschen geck,
in plaatse van voornoemd, is ditto nu den treck.
Van waar koomt ons dit toe te menghen soo de talen,
End’ dan van dees’ een woord, end’ dan van die te halen,
is ’t schaarsheyd in de taal? Verwert ons die de spraack?
Neen, d’hooghmoed die ons quelt is oorsaack van de saack.
Adriaen Hoffer, Nederduytsche Poëmata (1635) 1
1 Adriaen Hoffer, Nederduytsche Poëmata (Amsterdam: Broer Jansz, 1635). ik dank dit gedicht
aan een column van Gerrit Komrij in NRC-Handelsblad, 6 februari 1997.
5