Boek IKKE van Brugge van Dany Constant-Favorin - Welkom op de ...

Bij deze laatste benaming ging het al om de bouw van een stenen brug, opgetrokken
door Jan van Oudenaerde, onze bruggenbouwer bij uitstek. In een archiefstuk uit
1440 vinden we plots de naam "Calisbrugghe" terug, die prompt door de
Franstaligen vertaald werd als "pont de Calais". Tegelijkertijd echter vinden we ook
de naam "Meebrug", "Weedebrug" en "Weebrug". De eerste benaming had niets te
maken met honingdrank, maar alles met meekrap, ook soms wede genoemd. In de
gelijknamige Meestraat, stond het pakhuis van de meekrap, wortel van de
meekrapplant, die diende om Vlaams laken rood te verven en die vooral in Zeeland
werd gekweekt.
De Peerdenbrug is wellicht iets jonger dan zijn buur aan de Groene Rei. In 1392
werden werken gemeld aan "Goutbetels brugghe", een houten bruggetje, genoemd
naar de familie Goutbetels, woonachtig bij de brug. In 1431 werd de brug volledig
herbouwd, maar opnieuw in hout. In dat jaar is er sprake van de
"Steenhouwersdycbrugghe". In 1476 werd zij nog maar eens herdoopt tot
"Paerdebrughe", maar pas in 1642 in steen herbouwd. In de vijftiger jaren van de
vorige eeuw, werd de brug grondig gerestaureerd, waarbij onder meer het gewelf
volledig vernieuwd werd. De beide bruggen werden ontelbare keren door Brugse,
binnenlandse en buitenlandse schilders op doek gezet. Eén der bekendste is
wellicht het schilderij "Meebrug onder de sneeuw" van "onze" Flori Van Acker.
Rechtover de Sint-Annakerk, tussen de Verwersdijk en de Sint-Annarei, ligt de
"Stockvischbrucghe". Althans, zó werd ze in 1333 genoemd. Op het plan van
Marcus Gheeraert was het nog steeds een houten brug, maar in 1603 bouwde
Amandt Bonnevale op dezelfde plaats een stenen exemplaar. Pas twintig jaar later
spreken de archieven dan eindelijk van de "Sint-Annabrug". In 1976 werd een
nieuwe brug gebouwd met één cirkelboog, die een overspanning heeft van 8, 85 m.
en een steile helling. De Bruggelingen spreken dan ook van "de bulte van Sint-
Anne".
De favoriete brug van Favorin?
Er zijn er eigenlijk twee en op de plattegrond van Brugge volgen ze elkaar op, over
het verlengde van de Speelmansrei. Ze begrenzen de Beenhouwersstraat en de
Leeuwstraat en begrenzen meteen de wijk waar ik "geboren en getogen" ben.
Ontelbare keren ben ik over de Sleutelbrug gelopen, maar de Leeuwbrug krijgt,
vanwege zijn romantische ligging en uitzicht, toch een klein plaatsje vóór in mijn
hart. Wilt u weten waarom?
Gaat dan kijken op een prachtige zomeravond of op een winterse besneeuwde
vroege morgen. En terwijl u dan toch bezig bent…… neemt er maar een paar
bruggetjes bij!
Blz. 31/102