BREINMEID - SeniorenNet

‘Amai,’ zei Ramses. ‘Misschien komt het nog goed. Je rijdt nu toch al in een toverwagen.’
‘De wereld bestaat uit lopers en rijders,’ zei Jasdora. ‘Ik ben een tweewieler.’
Ze wisten niet of ze daarmee mochten lachen. Romy kneedde het J-briefje tot
een deegpropje. Barrebartle staarde weer even het regenpark in.
‘We zien er gek uit met onze lookversieringen,’ merkte Ramses dan op. Hij pakte
zijn lookvlecht vast en monsterde het ding met schele ogen.
‘Dat heeft mijn ma gedaan. Ze is goed gek.’
‘Fan van Bob Marley, zeker?’
‘Gaan jullie nog naar de tent?’
‘Misschien wel. Straks.’
‘Ik schrijf vanavond nog een lookgedicht,’ zei Barrebartle plotseling. Hij schrok
zelf van zijn mededeling. En Romy’s hartje maakte nu een looping.
‘Schrijf je gedichten? Ben je ook een kunstenaar? Breng je die op het podium?’
Dat waren veel vragen ineens. Van Jasdora. Van Ramses. Romy zweeg en keek
alleen maar bewonderend naar Barrebartle.
‘Zeg eens een gedichtje op, toe,’ drong Ramses aan.
‘Nee, dat doe ik niet. En het is gedicht, niet gedichtje. Een gedichtje is een onnozel
vers. Eh … versje.’
‘Ja … versjes zijn voor mietjes, hé.’
Ramses demonstreerde een indrukwekkende nichterige pose half opstaand uit
zijn stoel. Even haakten de ogen van Barrebartle en Romy in elkaar: een prettig
ongelukje.
‘Durf je niet misschien?’ drong Ramses nog es aan.
‘Zeg, ik ken er nog geen uit mijn hoofd, hoor. Ik sta aan het begin van mijn carrière.’
Jasdora wielde tweemaal om hun tafeltje heen en declameerde dan plotseling:
Vuur in de mond / Look is gezond /
Ik kom aan de kook door al die look /
Look look look / Vuurtjestook /
Ik ben van de kook door al die look //
Op dat ogenblik wapperde een bliksemserpentine boven het Torenpark, gevolgd
door een spetterend applaus in het kaarterhuis.
Jasdora boog even voorover in haar betoverde rolwagen. Haar ongelijke haren
zwiepten mee naar voren en naar achteren. Wat een diva! Ramses’ hart gloeide
plotseling op, alsof het met look ingewreven was.
‘ … EN WAAR GEEN VUUR IS, IS GEEN ROOK … ‘ klonk het dan bij de deur, die
op een kier was blijven staan. Vier gezichten keken verschrikt opzij, alsof iemand
op hetzelfde ogenblik hevig aan hun hoofden rukte.
‘Tante B … !‘ riep Barrebartle.
‘De park … !‘ riep Ramses, terwijl hij ogenblikkelijk ook zijn mond hield.
Ze keken elkaar even verbaasd aan, alsof iemand freeze! geroepen had, of hen
met de afstandsbediening bevroren had.
18
Tante Brandien was van kop tot teen geknoflookt. Ze verspreidde een vreselijke
stank, zoals momenteel iedereen in Garlicum. Haar haren hingen als een waterval
voor haar gezicht.
18