BREINMEID - SeniorenNet

‘Moet je horen, Ramses,’ zei opa Geert die avond. ‘Ik zat vanmiddag in het park
en ik vond er een gek briefje.’
Ramses trok zijn wenkbrauwen hoog op, terwijl een halve boterham met hagelslag
in zijn mond verdween.
‘Weet je wat erop stond?’
Ramses schudde van nee.
‘Natuurlijk niet,’ klonk het gesmoord.
‘Er stond op: aan Bart en Judith, of zoiets. Komen jullie terug? Om de duiven
te voederen met pizza. Ik heb gelogen over mijn tweelingbroer. J.
Raar, hé?
‘J?’
‘Ja: J. Dat was de handtekening.’
‘Heb je het briefje niet meegenomen?’
‘Nee. Het was op de bankleuning vastgemaakt en ik heb het er dan ook weer op
gekleefd.’
Ramses slikte de rest van de hagelslagboterham door.
‘Misschien is het een codebericht van een spion.’
‘Ha ja, jongen!’
‘Ja hoor. Spionnen komen vaak in parken. Terwijl ze kranten lezen, luisteren ze
naar oude vrouwtjes die er morseberichten verzenden door met hun breinaalden
tegen elkaar te tikken.’
‘Haha!’
‘Waar was het?’
‘Het park? Nou: het Torenpark hé, waar ik gewoonlijk ga.’
‘Dat moeten we verder onderzoeken, opa.’
‘Vind je dat?’
‘Ja hoor.’
‘Misschien belanden we wel in een spionagezaak, Ramses.’
‘Hangt het briefje er nog? Wanneer ga je terug?’
‘Eh … nou … dat weet ik niet … morgen, overmorgen … ‘
‘Ik ga met je mee.’
‘Moet je niet studeren?’
‘We hebben een week vakantie, hé.’
‘O, ook nog waar.’
‘Hopelijk worden we niet overhoop geschoten.’
‘Haha, dat is veel hoop ineens! Zo’n vaart zal het wel niet lopen, zeker?’
‘Pizza voor duiven,’ dacht Ramses. ‘Daar zit vast en zeker een geheime boodschap
achter.’
08
Romy zat achter de balie van het Stedelijk Museum voor Hedendaagse Kunst
naast haar ma Nelle. Het was immers een Nelle-dag vandaag. Ma Nelle was baliebediende
in het museum. Het gebeurde wel vaker dat Romy daar enkele uurtjes
zoek maakte. Dan bladerde ze in fraaie catalogussen. Of ze zwierf tussen de
kunstwerken rond. Er was zelden veel volk. Alleen als er een nieuwe tentoonstelling
geopend was, werd het er drukker. En op huiswerkdagen.
8