View PDF Version - RePub

marktintegratie (in dit geval katoenproductie) in dorpen met een marginalere
natuurlijke omgeving aanzienlijk moeilijker verloopt dan elders. De aard van de
lokale bestaansbasis is met andere woorden van invloed op de vorm van de functionele
en de bestuurlijke integratie.
Bodemuitputting en bodemerosie in het noorden van de Savanes als gevolg van
grondschaarste door bevolkingsgroei was een tweede aanleiding om in paragraaf
1.1 van een zwakke lokale bestaansbasis te spreken. Neerslag, bodemvruchtbaarheid
en beschikbaarheid van grond zullen daarom als indicatoren voor de lokale
bestaansbasis fungeren.
Van belang is de vraag of de functionele en bestuurlijke integratie na de onafhankelijkheid,
wanneer de overheid zich te doel stelt de welvaart op het platteland te
verhogen, bijdragen aan een versteviging van die zwakke lokale bestaansbasis.
Dat moet afgelezen kunnen worden aan het effect op de activiteiten van huishoudens
gericht op voedselvoorziening en inkomensverwerving in geld. Bovendien is
het de vraag of alle huishoudens op dezelfde wijze en met evenveel succes hun
bestaansmiddelen organiseren en of de differentiatie daarin samenhangt met
verwantschapsgroepen.
Ook moet de ruimtelijke differentiatie in karakter en succes van bestaansverwervende
activiteiten in de drie dorpen in Kantindi worden verklaard.
Tenslotte is van belang welke additionele hulpbronnen huishoudens aanboren om
de zwakke lokale bestaansbasis aan te vullen. In dit verband kan arbeidsmigratie
een belangrijke inkomstenbron zou zijn.
Van Amersfoort (1978, p.21 en p.24) legt een duidelijk verband tussen een lokale
bestaansbasis die tekort schiet om de bevolking van een benodigd inkomen te
voorzien en circulaire arbeidsmigratie. Uiteraard kan de arbeidsmigratie niet
bestaan als er elders geen vraag naar arbeid zou zijn. Omdat de kosten van
levensonderhoud in het dorp laag zijn, de achtergebleven familie door (gedeeltelijke)
voortzetting van de agrarische productie ook nog een inkomen verwerft en
het loon van de migrant zo laag is dat hij het zich niet kan permitteren zijn familie
bij zich te laten wonen, laat de migrant zijn familie in het dorp achter. Het referentiekader
van de migrant blijft op zijn dorp gericht en vroeg of laat keert hij terug.
Vaak zijn arbeidsmigranten ongetrouwde mannen met een lage status in de lokale
samenleving. Hun migranteninkomen stelt hen in staat datgene te verwerven, bij
voorbeeld geld voor een bruidsprijs, waardoor hun sociale status kan stijgen. De
uiteindelijke terugkeer van de migrant in het dorp valt vaak samen met het
moment waarop de statusstijging in de lokale samenleving gerealiseerd kan wor
den. In andere gevallen zijn arbeidsmigranten juist getrouwde mannen die ook al
zijn ze getrouwd en hebben zij een statusstijging gerealiseerd, toch migreren om
dat de noodzaak tot een aanvullend inkomen permanent is geworden en juist voor
hen het grootst is omdat ze verplicht zijn hun familie te onderhouden. Of de
arbeidsmigratie van deze mannen circulair blijft hangt af van de continuering van
de mogelijkheden voor de familie om in het dorp een inkomen te verwerven, van
de vraag naar zijn arbeid en van zijn referentiekader (van Amersfoort 1978, pp.18-
22).
37