View PDF Version - RePub

Hoofdstuk 2 DE ONTWIKKELING VAN DE
HANDELSECONOMIE EN DE VORMING VAN DE
TOGOLESE STAAT
De Republiek Togo strekt zich 660 km landinwaarts uit van de Bocht van Benin tot
in de Soedangordel. Het land is aan de kust slechts 52 km breed en is verder nergens
breder dan 150 km (fig.2.1). Met een oppervlakte van 56.800 km 2 , een bevolking
van 2,7 miljoen tijdens de census van 1981 en dus een bevolkingsdichtheid
van 48 personen per km 2 , is Togo een van de kleinere en dichstbevolkte landen in
West-Afrika.
De kustzone is slechts enkele kilometers breed en bestaat uit een aantal zandriffen
die enige naar de zee afstromende rivieren hebben afgedamd en aanleiding hebben
gegeven tot de vorming van lagunes (fig. 2.2). Achter deze kustzone van
zandriffen en lagunes strekt zich tot 50 km landinwaarts de 'terre de barre' uit; een
laagvlakte met 'Inselbergen'. Die gaat noordwaarts over in een hoogvlakte en vervolgens
in het Togo-gebergte, dat tot 1000 m hoogte reikt en in zuidwest-noordoostelijke
loopt. Ten noorden van de hoogvlakte, zo'n 450 km uit de kust, begint
een nieuwe laagvlakte met daarin de Oti, een zijrivier van de Volta. In het uiterste
noorden tenslotte gaat deze laagvlakte over in de hoogvlakte van Dapaong.
De laagvlakte van de Oti en de hoogvlakte van Dapaong vormen samen de regio
Savanes. Het noordelijke deel van de hoogvlakte van Dapaong is een gedeelte van
een uitgestrekte schiervlakte die doorloopt in Burkina Faso en zich ongeveer 230
m boven zeeniveau verheft. Ter zuiden van de lijn Dapaong-Kantindi gaat deze
schiervlakte over in een cuestalandschap. De cuesta's hellen naar het zuiden af en
veroorzaken twee zones met hoge, steile hellingen in de Savanes. De meest noordelijke
cuesta doorsnijdt het veld werkgebied van deze studie als een duidelijke
Steilwand en bereikt een maximale hoogte van 380 m. Dit cuestalandschap gaat in
zuidelijke richting over in de laagvlakte van de Oti, welke zo'n 130 m boven
zeeniveau ligt en naast enkele geïsoleerde plateau's ook verschillende depressies
kent die in de regentijd geïnundeerd worden.
Hoewel Togo in de zone van de tropische regenklimaten ligt valt er minder neerslag
dan in de buurlanden (Olidapo 1980). Het zuiden van het land kent twee duidelijke
regenseizoenen. Zo'n 400 tot 500 km landinwaarts is echter nog slechts
sprake van één regenseizoen, dat bovendien naar het noorden toe steeds korter
wordt. In het uiterste noorden is de neerslag geconcentreerd in de periode aprilmei
tot en met oktober. De hoeveelheid neerslag is aan de kust beperkt tot 810 mm
per jaar. Verder landinwaarts neemt de jaarlijkse hoeveelheid snel toe tot 1000 ä
1200 mm om in het Togo-gebergte waarden tot boven de 1600 mm te bereiken.
41