inhoud. - Toronto Public Library

45
grooten uurwijzer hangen, een gedrukten afstandwijzer,
en eene bel waarmede de conducteur den machinist
seinen kan geven. Op iedere trein, hoe lang ook, is gewoonlijk
slechts een conducteur, maar bij iederen wagen
bevindt zich een man om dien te remmen. Een touw
loopt langs de zoldering der geheele trein, en dient
den conducteur om den machinist te waarschuwen.
Beiden hebben de leiding van de trein; de machinist
waarschuwt met zijn stoomloeijer en met de klok; met
den eerste zoodra men een station nadert, er geremd
moet worden, of wanneer zich iets op den weg bevindt;
met de klok luidt hij vool' ieder vertl'ek, en zoodra
men wegen of straten doorsnijdt. Daartoe zijn ook op
die plaatsen groote borden gesteld, waarop men leest:
"on crossing the road, look out for the engine, when
"the bell rings", d. i. bij het overgaan van den weg,
pas op de machine, zoodl'a de klok luidt. Meer waarschuwing
is er niet, wachters ziet men bijna nergens.
De weg is veelal aan weerskanten eenigermate met eene
haag of eenig staketsel afgesloten, vooral tegen het vee.
Doorgaans is de baan maar met een SpOOl· belegd, en
men vindt hier en daar uitnemende kunstwerken, waarvan
ik te zijner tijd zal spreken.
De toegang toL aIle stationsgebouwen en treinen is,
overal in Noord Amerika, volkomen vrij en open. Men
voorziet zich van plaatsbriefjes aan een bureau, in de
groote steJen ook bij de expeditiekantoren, of in de
wagens zelve bij den conductellr. In het laatste geval
betaalt men eenige centen opgeld, hetgeen echter soms
verkieslijk is om den aandrang te ontgaan , die weI eens
ann het bureau ontstaat, dewijl er slechts eene klasse
is. De treinen rijden over het algemeen thans niet zeer
snel, en maken maar 20 a 20 mijlen in het uur. Zoodra
de trein in beweging komt, verschijnt de conducteur,
die aan niets anders te herkennen is dan aan een smal
reepje van leder voor zijnen hoed, waarop het woord